পৃষ্ঠা:ভগৱান বুদ্ধ.djvu/৪৭: বিভিন্ন সংশোধনসমূহৰ মাজৰ পাৰ্থক্য

{{rh|আৰ্য্য সকলৰ জয়||১১}}

ঋগ্বেদৰ^১৩ কিছুমান ঋচা আৰু ভাগৱত আদি পুৰাণত থকা কিছুমাল

উপকথাৰ পৰা ইয়াৰ সমৰ্থন পোৱা যায়।^১৪

{{gap}} কৃষ্ণই বাদ যাগ-যজ্ঞৰ সংস্কৃতি মানিবলৈ সাজু নাছিল, তেওঁ তেন্তে

মানিছিল কি? তেওঁক আঙ্গিৰস্‌ ঋষিয়ে যজ্ঞ কৰাৰ এটা সৰল আৰু

সহজ পদ্ধতি শিকাই দিলে। এই যজ্ঞৰ দক্ষিণা আছিল— তপশ্চৰ্য্যা,

দান, সৰলতা (আৰ্জ্জৱ), অহিংসা আৰু সত্য বচন। xx যত্তপো

দানমাৰ্জ্জৱমহিংসা সত্যবচনমিতি তা অস্য দক্ষিণাঃ।^১৫ ইয়াৰ পৰা ইয়াকে

দেখা যায় যে আৰ্য্য আৰু দাসসকলৰ সংঘৰ্ষৰ ফলত সপ্তসিন্ধু অঞ্চলত

{{gap}} কিন্তু এই অহিংসাত্মক সংস্কৃতিৰ বিশেষ উন্নতি নহল। ব্ৰাহ্মণ

ভিতৰতে আটাইতকৈ প্ৰাচীন বিশ্ববিদ্যালয় আছিল তক্ষশিলাত।

তাত ব্ৰাহ্মণসকলে বেদতত পঢ়াইছিলেই, লগতে ধনুৰ্ব্বিদ্যা, বৈদ্যক আদি

শাস্ত্ৰও পঢ়াইছিল। সপ্তসিন্ধুৰ পৰা ইন্দ্ৰৰ পৰম্পৰাৰ সাম্ৰাজ্য শোপ

{{gap}}<big>'''মধ্য দেশত বৈদিক সংস্কৃতিৰ জয়'''</big>— কৃষ্ণই ইন্দ্ৰক পৰান্ত

কৰাৰ ছ শ কি সাত শ বছৰৰ পিচত পাণ্ডৱ বংশৰ দুজনা ৰজা—

{{Rule|}}

{{gap}} <small> ১৩. ৮।৯৬।১৩-১৫ {{gap}} </small><br/>

{{gap}} <small> ১৪. ভাৰতীয় সংস্কৃতি আণি অহিংসা, পৃঃ ২২-২৫ </small><br/>

{{gap}} <small> ১৫. আলোগ্য উপনিষদ, ৩।১৭।৪-৬</small>