পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p2.djvu/৮০: বিভিন্ন সংশোধনসমূহৰ মাজৰ পাৰ্থক্য

Browse history interactively

নতুন সম্পাদনা →

@@ পৃষ্ঠাৰ স্থিতি / পৃষ্ঠাৰ স্থিতি @@
-মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
+মুদ্ৰণ সংশোধিত
@@ শিৰোনামা (noinclude): / শিৰোনামা (noinclude): @@
@@ ১ নং শাৰী: / ১ নং শাৰী: @@
+{{rh||পৰম-ধৰ্ম্ম নিৰুপণ।|৪৯৯}}
@@ পৃষ্ঠাৰ প্ৰধান অংশ (to be transcluded): / পৃষ্ঠাৰ প্ৰধান অংশ (to be transcluded): @@
@@ ১ নং শাৰী: / ১ নং শাৰী: @@
+{{center|<poem>ইহ পৰলোক যত সুখ,{{gap|5em}}মায়াময় আৰু যত দেখ,
-৪৯৯
-• পৰম-ধৰ্ম নিৰুপণ।
-ইহ পৰলোক যত সুখ,
-মায়াময় আৰু যত দেখ,
 দুখক নসঙ্গে নৰমে যিতো সুখত।
-যি হেতু হৰিত প্ৰীতি ভৈল, সুখ দুখ তাৰ দূৰ গৈল,
+যি হেতু হৰিত প্ৰীতি ভৈল,{{gap|5em}}সুখ দুখ তাৰ দূৰ গৈল,
-উত্তম ভকতি ইহাক বোলে সতত।
+উত্তম ভকতি ইহাক বোলে সতত॥
+⸺
-শ্ৰৱণ।
+{{larger|শ্ৰৱণ।}}
+হৰিৰ মন্দিৰে যিতোজন,{{gap|5em}}কৃষ্ণৰ চৰণে দিয়া মন,
+যাৱতেকে হৰি লীলা কথা শুনি ৰৱে।
+তাৱত কৰ্ণৰ সুখ পাৱে,{{gap|5em}}পাচে কৰ্ণ কু কথাক ধাৱে,
+প্ৰাকৃত শ্ৰৱণ মহাজনে তাক কৱে॥
+হৰিত যাহাৰ মন ৰৱে,{{gap|5em}}কথামৃত সত্য বুলি কৱে,
+শ্ৰৱণৰ সুখ পূৰ্ব্বত কৰি পাৱয়॥
+পৰবোধে দক্ষ নুহিকয়,{{gap|5em}}শ্ৰৱণ সুখত সদা ৰয়,
+মধ্যম শ্ৰৱণ শাস্ত্ৰত আক কহয়॥
+আপুনিয়ো বুজে যিবা জনে,{{gap|5em}}পৰকো বুজাৱে অনুক্ষণে,
+হৰিৰ লীলাক শুনিয়া ভেদ কৰয়।
+বিচাৰয় কৃষ্ণ কথা ৰস,{{gap|5em}}হৰিক কৰয় মনে বশ,
+উত্তম শ্ৰৱণ ইহাক সাধু কহয়॥
+⸺
+{{larger|মনন।}}
-হৰিৰ মন্দিৰে যিতোজন,
+সংসাৰত পুত্ৰ ভাৰ্য্যা যত,{{gap|5em}}জীৱন যৌৱন অসাস্বত,
-কৃষ্ণৰ চৰণে দিয়া মন,
+ঈশ্বৰৰ মায়া বুলিয়া সদা কহয়।
-যাৱতেকে হৰি লীলা কথা শুনি ৰৱে।
+হৰিৰ নামক সত্য দেখে,{{gap|5em}}বিষয় সুখক মিছা লেখে,
-তাৱত কৰ্ণৰ সুখ পাৱে, | পাচে কৰ্ণ কু কপাক খাৱে,
-| প্ৰাকৃত শ্ৰৱণ মহাজনে তাক কৰে।
+প্ৰাকৃত মনন বোলয় আক নিশ্চয়॥
+নাম সত্য সন্ত সত্য কৰে,{{gap|5em}}বৈকুণ্ঠক সত্য মনে লৱে,
-হৰিত যাহাৰ মন ৰৱে,
-কথামৃত সত্য বুলি কৱে,
-শ্ৰৱণৰ সুখ পূৰ্বত কৰি পায়।
-পৰবোধে দক্ষ নুহিয়,
-শ্ৰৱণ সুখত সদা হয়,
-মধ্যম শ্ৰৱণ শাস্ত্ৰত আক কহয়।
-আপুনিয়ো বুজে যিবা জনে, পৰকো বুজাৱে অনুক্ষণে,
-হৰিৰ লীলাক শুনিয়া ভেদ কয়।
-বিচাৰয় কৃষ্ণ কথা ৰস, | হৰিক কৰয় মনে বশ,
-উত্তম শ্ৰৱণ ইহাক সাধু কহয়।
-মনন।
-সংসাৰত পুত্ৰ ভাৰ্য্যা যত,
-জীৱন যৌৱন অসাশ্বত,
-ঈশ্বৰৰ মায়া বুলিয়া সদা হয়।
-হৰিৰ নামক সত্য দেখে,
-বিষয় সুখক মিছা লেখে,
-প্ৰাকৃত মনন বোলয় আক নিশ্চয়।
-নাম সত্য সন্ত সত্য কৰে, বৈকুণ্ঠক সত্য মনে লৱে,
 বৈকুণ্ঠ নাথক সত্য দেৱ মাত্ৰ মানে।
-চৰাচৰময় জগতত,
+চৰাচৰময় জগতত,{{gap|5em}}ঈশ্বৰক দেখে সমস্তত,
+একে জগত ঈশ্বৰ স্বৰূপ মানে॥
-ঈশ্বৰক দেখে সমস্তত,
+উত্তম মনন নাম আৰ,{{gap|5em}}সংসাৰ সাগৰে কৰে পাৰ,
-একে জগত ঈশ্বৰ স্বৰূপ মানে।
+যিহেতু জড়ক চৈতন্য বুলিয়া মানে॥
-উত্তম মনন নাম আৰ,
+</poem>}}
-সংসাৰ সাগৰে কৰে পাৰ,
-যিহেতু জড়ক চৈতন্য বুলিয়া মানে।