অৰুনোদই সম্বাদ পত্ৰ/জানোআৰি, ১৮৪৬: বিভিন্ন সংশোধনসমূহৰ মাজৰ পাৰ্থক্য

১৯৭ নং শাৰী:
<!-- সপ্তম পৃষ্ঠা / প্ৰথম শাৰী -->
আৰু কলে বোলে, কানি খালে ভাল ন হই, এই কথা সকলোএ গ্ৰাজ্য কৰিলে; আৰু কানি খালে তাৰ অপকাৰৰ জি জি ফল ধৰে, তাকো সকল মানুহে পৰ্হি জানিবলৈ ইয়াত লিখি জনাইচে ।
 
যদি কোনো বৰ ভদ্ৰ লোকৰ ঘৰত বহুত সম্পতি থাকে আৰু সোনে ধনে বৰ চহকি হই, পিচে সি কানি খাবলৈ সিকিলে, আৰু লাহে লাহে অলপকৈ নিতৌ নিতৌ খাই পিচে সহজ হলে, তেতিয়া তাৰ সেই ধন থাকে মানে, নিৰ্ভই মনেৰে অতি মন দি খাই, আৰু আন আন জি কানিয়া মানুহ আহে তাকো খুআই; এই ৰুপে খাঁওতে কিচুমান বচৰৰ মুৰত তাৰ জি জি সোন ধন আচিলে, সেই আটাই কানি খাওঁতে ধুকাল, আৰু আন জি জি কানি কাপৰ লোটা বাটি কাঁহ পিতলৰ পাত্ৰ তাকো কানিৰ লগতে বেচি বেচি খালে; পিচে সেই কানিৰ গুনতে থাকি সি একো বন কৰিব নোআৰঅ হল, কিয়নো একো সক্তি নাই নিৰ্বল হল, আৰু সৰপা হৈ বেলিলৈকে সুবৰ মন মাথোন; পিচে তাৰ ঘৰৰ গৰু মহ আন আন জি সম্পতি আচিলে সেই সকলো কানিৰ লগতে নষ্ট হল, আৰু নিচইকৈ সি দুখিয়া হল ।
 
পিচে তাৰ লৰা তিৰোতা জি জি পৰিয়াল থাকে, সিঁহতে সৈতে সদাই দন্দকৈ থাকে, আৰু খোআ বোআ বেলিত একো সুখ নাই, আৰু তাৰ ওচৰ চুবুৰিয়া চিনাকি মিতিৰবিলাকেও তাক মৰম ন কৰে, সেই নিমিতে কতো কানি পাবৰ উপাই নাই দেখি, আপোন ঘৰ বাৰি এৰি দেসে দেসে গাঁৱে গাঁৱে ফুৰি থাকে; আৰু সেই কানিয়া মানুহৰ আই বুপাই বন্ধু ইষ্ট কুটুম কালৈকো এফেৰিও মৰম নে লাগে; তাৰ গুন এই, জদি তাৰ মিতিৰৰ ঘৰত কিবা ভাল বস্তু দেখে তেন্তে সেই বস্তু লবলৈ সি বৰ চল চাই ফুৰে, কানি বা ৰুপ বা সোন বা আন আন জি বস্তু দেখে, তাকে চুৰকৈ আনে, পিচে আন ঠাইত বেচি কানি খাই, আৰু সি কেতিয়াও সঁচা কথা ন কই, এই ৰুপে কানিয়া মানুহে কানি খাবলৈ নে পালে সদাই চুৰ ফুৰে; কিন্তু কেতিয়াবা ধৰিবলৈ পালে ৰাজ সোধলৈ ধৰি নিএ, তাতে ।
<!-- সপ্তম পৃষ্ঠা / দ্বিতীয় শাৰী -->
তাৰ আটাই চিনাকি মিতিৰবোৰৰ আগতো বৰ লাজ পাই, আৰু সোধতো দুসি হই তেতিয়াৰাজ আগ্যানুসাৰে তাক ফাটকত দি থই; তাতে কানি খাবলৈ নে পাই অতিসই দুখ ক্লেস পাই, জাতনা ভুঞ্জি সৰিল অতি খিন হৈ, কি জানি কিচুমান দিন থাকি তাতে মৰি জাই ।
 
পিচে সেই ভাইবিলাক, এই প্ৰিথিবিত জিয়াই থাকোঁতে অনেক অকৰম কৰি কৰি হেলাতে দিন খেদাই পিচত ইস্বৰৰ ঠাইত পাপি হই, অনন্ত নৰকত পৰি থাকা গৈ ।
আৰু আমি এতিয়া দেখিচোঁ, কানিৰ গুন কিমান হই, আৰু আন ঠাইত কোনো কনো কানিয়াই আপোনাৰ লৰাকো কানিৰ নিমিতে এৰি দিএ, আৰু কই বোলে, মই পালিব নোআৰোঁ। হে প্ৰিয় মানুহবিলাক দেখা, এনে মন্দ বস্তু কানি; জি আপোনাৰ পেটৰ লৰা তালৈকো এফেৰিও মৰম নাই; সাংসাৰিক সকলো মৰম প্ৰতি চেনেহ আৰু পৰকালত উধাৰ দিওঁতা জি ধৰম জেন বস্তু. এই আটাইৰে মোহ পৰিত্যাগ কৰি অকল কানিত মাথোন মন দি থাকে ।
 
আৰু সুনিচোঁ, মোকাম নগাঁৱত এজন কানিয়াই তাৰ আপোনাৰ পেটৰ লৰা এটা আনি পাদুৰি সাহাবৰ আগত ভালেমান কাকুতি কৰি কলে, বোলে সাহাব এই মোৰ লৰাক আপোনাক দিওঁ, আপুনিএ ৰাখোক, কিয়নো মই ইয়াক প্ৰতিপাল কৰিব নোআৰঁ, আৰু মই দুখিয়া মানুহ, আৰু গাও কানিয়া, কানি মিলাবৰ উপাই নাই, ইয়াক মই কেনেকৈ পুহিম, আৰু তাৰ কাৰনে মই কানি বিচাৰি কোনো ফালে জাবও নোআৰোঁ, আৰু জদি কোনো গৰাকিএ কানি দিম বুলি বন কৰিবলৈ মাতে তালৈকো জাব নোআৰোঁ; এই লৰাই মোৰ প্ৰানৰ সত্ৰু হল । হে বন্ধু লোক দেখা, সেই কানিয়া মানুহৰ কথা; হাই হাই, পৰম ইস্বৰে স্ৰজা এই স্ৰিষ্টিৰ ভিতৰত মানুহতকৈ কোন স্ৰষ্ট আচে? তেনেকুআ জিয়াই থাকিলে প্ৰিথিবিৰ এজন মানুহ হৈ থাকে, ডাঙ্গৰ হলে বুধি হই, বুথি হলে গিয়ান হই, গিয়ান হলে ইস্বৰত ভক্তি হই, পিচে পৰকালত অনন্ত সুখৰ ঠাই পাই, এনে মানুহ; এই সংসাৰত মানুহতকৈ আৰু ধন নাই ।
আৰু আমি এতিয়া দেখিচোঁ, কানিৰ গুন কিমান হই, আৰু আন ঠাইত কোনো কনো কানিয়াই আপোনাৰ লৰাকো কানিৰ নিমিতে এৰি দিএ, আৰু কই বোলে, মই পালিব নোআৰোঁ। হে প্ৰিয় মানুহবিলাক দেখা, এনে মন্দ বস্তু কানি; জি আপোনাৰ পেটৰ লৰা তালৈকো এফেৰিও মৰম নাই; সাংসাৰিক সকলো মৰম প্ৰতি চেনেহ আৰু পৰকালত উধাৰ দিওঁতা জি ধৰম জেন বস্তু. এই আটাইৰে মোহ পৰিত্যাগ কৰি অকল কানিত মাথোন মন দি থাকে ।
 
আৰু সুনিচোঁ, মোকাম নগাঁৱত এজন কানিয়াই তাৰ আপোনাৰ পেটৰ লৰা এটা আনি পাদুৰি সাহাবৰ আগত ভালেমান কাকুতি কৰি কলে, বোলে সাহাব এই মোৰ লৰাক আপোনাক দিওঁ, আপুনিএ ৰাখোক, কিয়নো মই ইয়াক প্ৰতিপাল কৰিব নোআৰঁ, আৰু মই দুখিয়া মানুহ, আৰু গাও কানিয়া, কানি মিলাবৰ উপাই নাই, ইয়াক মই কেনেকৈ পুহিম, আৰু তাৰ কাৰনে মই কানি বিচাৰি কোনো ফালে জাবও নোআৰোঁ, আৰু জদি কোনো গৰাকিএ কানি দিম বুলি বন কৰিবলৈ মাতে তালৈকো জাব নোআৰোঁ; এই লৰাই মোৰ প্ৰানৰ সত্ৰু হল । হে বন্ধু লোক দেখা, সেই কানিয়া মানুহৰ কথা; হাই হাই, পৰম ইস্বৰে স্ৰজা এই স্ৰিষ্টিৰ ভিতৰত মানুহতকৈ কোন স্ৰষ্ট আচে? তেনেকুআ জিয়াই থাকিলে প্ৰিথিবিৰ এজন মানুহ হৈ থাকে, ডাঙ্গৰ হলে বুধি হই, বুথি হলে গিয়ান হই, গিয়ান হলে ইস্বৰত ভক্তি হই, পিচে পৰকালত অনন্ত সুখৰ ঠাই পাই, এনে মানুহ; এই সংসাৰত মানুহতকৈ আৰু ধন নাই ।
 
==অষ্টম পৃষ্ঠা==
<!-- অষ্টম পৃষ্ঠা / প্ৰথম শাৰী -->