অৰুনোদই সম্বাদ পত্ৰ/জানোআৰি, ১৮৪৬: বিভিন্ন সংশোধনসমূহৰ মাজৰ পাৰ্থক্য

আৰু বাপেকে কানি খোআ গুনতে থাকি, সেই লৰাও অতি নিচলা হৈ ঘনে ঘনে নৰিয়া পৰে, আৰু মৰিব নে জিব তাৰ একো ঠিকনা নাই; এতিয়া হলে ইস্কুলতে আচে । এই নিমিতে দেখিচোঁ, কানিৰ গুন এই, তাৰ আগলৈ সন্তান বাৰ্হিবলৈকো আসা নাই, আৰু জি দুই এক জন থাকে, সিও বাপেক মাকক দেখি সেই সহজেৰে সদাই থাকে, ভাল হবৰ উপাই নাই, কেৱল বঙ্গহ নাস হোআ বুধি মাথোন ।▼

আৰু কেতবোৰ কানিয়া মানুহে তাৰ লৰাক কেনেকৈ কানিয়া কৰে, তাক মই এফেৰিমান কঁও, বুজা, তাৰ জদি সৰু কেচুআ লৰা থাকে, তেন্তে বাপেক মাক দুয়ো বন কৰিবলৈ জাওঁতে, সেই লৰাক এফেৰিমান কানি খুআই সুআই থৈ জাই গৈ; আৰু সেই বাপেক মাক আহি লৰাৰ ৰাগি নৌ এৰোঁতে বনৰ পৰা আহি পাইহি, এই তাৰ লাভ । এই ক্ৰমেৰে খুআই খুআই ডাঙ্গৰলৈকে সহজ হই, তেতিয়া তাৰ নাৰি ওপজাৰে কানিয়া হই, আৰু কেতিয়াও এৰোঁ বুলি মন ন কৰে, কি জানি মৰিম বা, এনেকৈ মনেৰে গুনি খাই থাকে ।▼

কিন্তু হে প্ৰিয় মানুহবিলাকক দেখা, তাৰ জি বাপেক মাক সিহঁতে আপুনি জানিচে, কানি বেয়া বস্তু বুলি, আৰু তাৰ পৰা একো লাভ নাই, চহকি লোকে খালেও সি বৰ চোৰ আৰু ডকাইত হই, কানি খোআত লাভ এফেৰিও নাই কেৱল সৰিল সুখাই হত হই, সেসত অতি দুখেৰৈ প্ৰান মৰে আৰু নৰকিও হই । এই সকল গুন কানিৰ ▼