পৃষ্ঠা:2015.450961.Kamrup-Ed-1st.pdf/৮০

পথ - দৃশ্য ] আনন্দত বাগৰিল দুখাৰি চকুলো। ভাগিনী! সাৰ পাই উঠিলে। এনেতে। -না, সতি, সন্তৱ ৰা অসম্ভৱ কৰা আপেক্ষিক সত্য শাথে। অলকায়ে জানো কেতিয়াবা সন্তুৱ নহয়। সেইদৰে সন্তুৱে তো অৱ হয় কেতিয়াবা! সদায় অদূৰদৃষ্টি নৰ; আদি- নোৱাৰে ধৰিব। ভাবিও নোৱাৰে চাৰ সৃষ্টিৰ আঁৰত থাকি অদৃষ্ট শক্তিয়ে দেখুৱাই অভিনয় কত ৰহস্যৰ! কন্নিা-বাৰু, না! আপোনাৰ কেতিয়াবা জাননা প্ৰথম পুত কথা নপৰে মনত কৃ-কিয় নপৰিব, প্ৰিয়ে! কিয় নুপুৰিব পিতাৰ হয় নিজ পুত্ৰৰ কাৰণে? সৈ; খুলি, মুৰি শোক মোৰ আৰু নিৰিব লাগত জাৰি মোৰ অতীতৰ কয়লপা দুখৰ ছবিটি। অনুলিলে। আজিকে, প্ৰাণসম এখম পুত্ৰক, হ িনি ইৰে কোনে শতু গালিলে। মানুহৰ জন্ম খৰি এইদৰে, যিয়ে। মহুনি মহা শৰ শতেক মোৰ। । এই বায়।