পৃষ্ঠা:অসমীয়া ল'ৰাৰ প্ৰাকৃত-ভূগোল.djvu/১০৮: বিভিন্ন সংশোধনসমূহৰ মাজৰ পাৰ্থক্য

নামে উষ্ণ উৎস আছে সিহঁতৰ উৎক্ষেপণ অতি আশ্চৰ্য্য। মান্যবৰ শ্ৰীযুক্ত বাবু ৰাজেন্দ্ৰলাল মিত্ৰে, তেওঁৰ প্ৰাকৃত ভূগোলত উদ্ধৃত

কৰা, তত্ত্ব বোধিনী পত্ৰীকাত দিয়া মহা গাইচৰৰ বিৰৰণ আমিও

{{gap}}“তাত মাটি বেঢ়ি থোৱা এটা ডাঙ্গৰ কুণ্ড আছে; যেতিয়া

স্থিৰ থাকে তাৰ পানী অত্যন্ত তপত, আৰ্চিৰ নিচিনা {{SIC|নিম্মল|নিৰ্মল}},

কুণ্ডৰ মেৰ কমকৈও ১০০ হাত হব কিন্তু তাৰ পানী বৰ দ নহয় পূৰ

থাকিলে ৩ হাততকৈ সৰহ পানী নাথাকে। সোঁ মাজতে কমকৈও

৫৪ হাত দ এনে এটা নাদ আছে; তাৰ ব্যাস প্ৰায় ৬ হাত কিন্তু

{{gap}}যেনেকৈ আগ্নেয়গিৰিৰ অগ্ন্যুৎপাত হয়, সেই দৰে এই প্ৰবল

প্ৰথমতে বৰ তোপৰ শব্দৰ নিচিনা ঘনে ঘনে দ গাজনী শুনা যায়,

অলপৰ পাছতে ভূমিকম্প হয়; কিছু ক্ষণৰ পাছত কুণ্ডৰ পানী উত্তলি