এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
শান্তিৰাম—বাৰু তেন্তে।
পমীলাই এই কথা কোৱাত শান্তিৰাম চাউল সিজাবলৈ গ’ল আৰু চৰুৰ তলত জালকুৰা মাৰি থৈ বাহিৰলৈ ওলাই আহিল আক পমীলাৰ আগত বহি শুধিলে—“কোৱা কি কব খুজিছা।”
পমীলা—“আতৈ! আপুনি আজি এবাৰ যুগীৰ পামৰ ফালে যাব লাগে।”
শান্তিৰাম—“কি সকামে বা?”
পমীলা—“সকামৰ কথা কম। কিন্তু আপুনি সইত কাঢ়ক যে আপুনি মই কৰিব দিয়া মতে কাম কৰিব।”
শান্তিৰাম—“কথাটো জানিলেহে সইত কাঢ়িব পাৰোঁ?”
পমীলা—“নহয়। বৰ বিশ্বাসী কথা। আপুনি আগেয়ে সইত কাঢ়ক তেহে কম!”
শান্তিৰাম—“এৰা বিশ্বাসী কথা নহলেনো আমাৰ ওচৰ পাবাহি কেলেই।”
পমীলা—“আপুনি সেইবোৰ কথা এৰক। মোক কওক মই কৰিব দিয়া কাম আপুনি কৰিবনে নকৰে।
শান্তিৰাম—“বাৰু তুমি বহা। মই জালকুৰা বঢ়াই দি আহোঁ।”
পমীলা—“জাল বঢ়াবলৈ যোৱাৰ আগেয়ে সইত কাঢ়ি যাওক!”
শান্তিৰাম—“অলপ পৰ ৰবা। মোৰ সিফালে জালকুৰা নুমাল।”
