উৰ্ব্বশীং কৃত্তিকাযোগে গত্বা চৈব সমাহিতঃ।
লৌহিত্যে বিধিবৎ মাত্বা পুণ্ডৰীকফলং লভেৎ॥
(অনুশাসন ২৫।৪৬)।
এইদৰে স্বয়ং বিষ্ণুৰদ্বাৰা অৱতাৰিত লোহিত্যৰ পুণ্যজলৰ কাহিনীৰে ‘কালিকা পুৰাণ’ৰ সমাপ্তি হৈছে।”
এতিয়া আমি ইয়াত থানেশ্বৰ শৰ্মা ভিষগ্ৰত্নৰ দ্বাৰা ৰচিত ‘অশ্বক্ৰান্ত মাহাত্ম্য’ৰ কিয়দংশ সন্নিবিষ্ট কৰিলোহ’ক।
দেব্যুবাচ—
জন্মান্তৰ সহস্ৰেষু যৎপাপং পূৰ্ব্ব সঞ্চিতম্।
কথন্তং ক্ষয়মাপ্নোতি তন্মামাচক্ষৃ শঙ্কৰ॥
এদিন মহাদেৱৰ পত্নী দেৱীয়ে তেওঁক সুধিলে— “হে শংকৰ! হাজাৰ হাজাৰ জন্মৰ পূৰ্ব-সঞ্চিত পাপ কেনেকৈ খণ্ডন কৰিব পাৰি কওকচোন!”
তেতিয়া শংকৰে ক'লে—
শৃনু দেৱি প্ৰৱক্ষ্যামি গুহ্যাদ্গুহ্যমনুত্তমম্।
সৰ্বতীৰ্থেষু বিখ্যাতমশ্বক্ৰান্তমতঃ পৰম্॥
তস্যোত্তৰেতু যৎ ক্ষেত্ৰং ময়া প্ৰোক্তং বিযুক্তকম্।
এতদেৱ পৰং জ্ঞানমেতদেৱ পৰন্তপঃ॥
এতদেৱ পৰংব্ৰহ্ম এতদেৱ পৰং পদম্।
যথা নাৰায়ণঃ শ্ৰেষ্ঠো দেৱানাং পুৰুষোত্তমঃ।
তথেশ্বৰাণাং গিৰীশঃ স্থানানামেতদুত্তমম্।
দত্তং জপ্তং হুতং শেষং তপস্তপ্তং কৃতঞ্চযৎ।
ধ্যানমধ্যয়নং জ্ঞানং সৰ্ব্বং ভবতি চাক্ষয়ম্॥
অৰ্থাৎ, শংকৰে ক'লে “হে, দেৱি! গোপনীয়তকৈও গোপনীয় কথা কওঁ শুনা।— সকল তীৰ্থৰ ভিতৰত অশ্বক্ৰান্তই বিখ্যাত। অশ্বক্ৰান্তই পৰম জ্ঞান, ইয়ে পৰম তপ, ইয়ে পৰম ব্ৰহ্ম, আৰু ইয়ে পৰম পদ। যেনেকৈ দেৱতাসকলৰ ভিতৰত পুৰুষোত্তম নাৰায়ণ শ্ৰেষ্ঠ, পৰ্বতবোৰৰ ভিতৰত হিমালয় প্ৰধান, সেই দৰে তীৰ্থবোৰৰ ভিতৰত অশ্বক্ৰান্তই শ্ৰেষ্ঠ। ইয়াত দান, জপ, হোম, তপ, ধ্যান, অধ্যয়ন, জ্ঞান আদি যি কাম কৰা হয়, সেই সকলোবোৰ অক্ষয় হয়।”
তেওঁ আকৌ ক'লে—
“অশ্বক্ৰান্তত পৰমযোগ, পৰমগতি, আৰু পৰমমোক্ষ লাভ হয়। এনেকুৱা
