পৃষ্ঠা:AMAR CHINAKI TASADDUK.pdf/৭৮

বডলেয়াৰৰ জীৱনক লৈ লিখা ‘পংকজ’ নাটকখনত তেওঁ কৰিছিল অন্যতম শ্ৰেষ্ঠ অভিনয়। অসংখ্য আছে, মোৰ মনত পৰা নাই। মোৰ ‘শৃংগৰ ছাঁ’ নাটকত তেওঁ যি অভিনয় কৰিছিল, সেইটো তেওঁৰ নিজৰ ভাষাতেই “মোৰ অনাতাঁৰ অভিনয়ৰ এটা কঠিনতম চৰিত্ৰাভিনয়”। এই নাটকত বিপ্লৱী গেৰিলা নেতাৰূপী ইউছুফৰ মুখত এটা সংলাপ আছিল— “মনত ৰাখিব, শত্ৰু যেতিয়া বন্দী হয়, আমি তাক বন্ধুৰ আচৰণ কৰোঁ; কিন্তু বন্দী যেতিয়া শত্ৰু হ’ব খোজে, আমি তাক শেষ কৰি দিওঁ”! ৰেকৰ্ডিং হৈ গ’ল। মোৰ আজিও স্পষ্টকৈ মনত আছে ডাবিঙৰ সময়ত মই প্ৰযোজকক ক’বলৈ বাধ্য হ’লোঁ যে ইউছুফৰ সংযত অভিনয়ে ইমান সফলভাৱে চৰিত্ৰটোৰ মানসিক দৃঢ়তা প্ৰকাশ কৰিছে যে পিচৰ “আমি তাক শেষ কৰি দিওঁ” অংশটোৰ আৰু প্ৰয়োজন নাই, সেয়ে কাটি দয়া হওঁক। অনি এটা সংলাপ— “আপুনি নাজানে মে’জৰ ৰজাৰিঅ’, লুকাই লুকাই শত্ৰুৰ ওপৰত জপিয়াই পৰাৰ কি যে আনন্দ।” ইয়াত ইউছুফৰ সংলাপ ক্ষেপনৰ কৌশল (টাইমিং, পেচিং আৰু প্লে অন ৱাৰ্দচ– এই ক্ষেত্ৰত “আনন্দ” শব্দৰ ওপৰত) অতুলনীয়। তেওঁৰ অভিনয়ৰ দ্বাৰা আনন্দ
৭০