এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
পথ
- দৃশ্য ]
আনন্দত বাগৰিল দুখাৰি চকুলো।
ভাগিনী! সাৰ পাই উঠিলে। এনেতে।
-না, সতি, সন্তৱ ৰা অসম্ভৱ কৰা
আপেক্ষিক সত্য শাথে। অলকায়ে জানো
কেতিয়াবা সন্তুৱ নহয়। সেইদৰে
সন্তুৱে তো অৱ হয় কেতিয়াবা!
সদায় অদূৰদৃষ্টি নৰ; আদি-
নোৱাৰে ধৰিব। ভাবিও নোৱাৰে চাৰ
সৃষ্টিৰ আঁৰত থাকি অদৃষ্ট শক্তিয়ে
দেখুৱাই অভিনয় কত ৰহস্যৰ!
কন্নিা-বাৰু, না! আপোনাৰ কেতিয়াবা জাননা
প্ৰথম পুত কথা নপৰে মনত
কৃ-কিয় নপৰিব, প্ৰিয়ে! কিয় নুপুৰিব
পিতাৰ হয় নিজ পুত্ৰৰ কাৰণে?
সৈ; খুলি, মুৰি শোক মোৰ আৰু
নিৰিব লাগত জাৰি মোৰ অতীতৰ
কয়লপা দুখৰ ছবিটি। অনুলিলে।
আজিকে, প্ৰাণসম এখম পুত্ৰক,
হ িনি ইৰে কোনে শতু গালিলে।
মানুহৰ জন্ম খৰি এইদৰে, যিয়ে।
মহুনি মহা শৰ শতেক মোৰ।
। এই বায়।