দ্বিতীয় অঙ্ক—১ম দৃশ্য }
কাপ
বিজয়া—আমাৰ এই আশ্ৰমৰ ফুললিখন যেন সাক্ষাৎ এজনী
ৰূপহী গাভৰু! বসন্ত কালক যদি দৰা বোল, ফুলনিখনক
তেনে কইনা বুলি।। আজিয়ে জানিবা বিয়া হৈছে।
সেইদেখি ফুলনি-গাভৰুৱে আজি পাৰেমানে খোপাত
ফুষোৰ গুজিছে;-আন কাল বৰকৈ নিপিজে আৰু
পিন্ধিবলৈকে। পাবলৈ নাই। আৰু কুলি চৰাইজনীয়ে
জানি। বিয়াৰ উকলি হে দিছে।
জয়া-~-আমাৰ সখীৰ কথা নকসা। এক নো আমি কেতিয়া
এইৰে পিন্ধা-উৰা দেখিম-~~।
বিজয়াবাচোন, বা। ততমনা নোপোৱ কেলেই?
পাতী ( ফাহ ফা}ি তেনেহলে আমি আৰু মুশুনে। বা!
বিজয়া--মুশুনিব।তোনুশুনিলে বা শুদাই এৰিব কোনে?
পোনতে নন। তেনেহলে কোৱা, কোৱা, বুলি মোক কুটুৰি
আলি। কিয়? কোলে, মোৰ বঙৰ দেও, না এতিয়া
তালে তালে। নহলে এতিয়াই কুঁৱৰীৰ ওপৰত বৰমেল
পোয়ব: পিছে ঘটি খাই মৰি একা।
পাতা —ষ্টি খালে ও বা বিহ। হব কি?
বিজয়'Boranitul (talk)এদিন, এফেল, এলও, এপৰএইখিনি সময় এই
মত ঘি ওলায়, তাকে শুনি থাকিবলৈ আক্তা হব।
পাৰ্ক-গা। সমানা কৰিলে।
বিপাশা কৰাৰ হৈ মই পাতাগৰীৰ পত্নী গাল
পনি আৰু পলাশ ফুলায়া ওঠ দুটিত মেৰি লেশি এপোৰ,
এ, এল, চুমা।
পাতী ইহি হি) নাই, নাই; এনে ত প কৰি
পৃষ্ঠা:2015.450961.Kamrup-Ed-1st.pdf/৩০
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই