এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬২
সীতাহৰণ-কাব্য
অবোধ! বিৰোধ তোৰ ৰক্ষোষোধ সহ
মিটাইবোঁ আজি ৰণে; কত বল ধৰে।
দেখিবোঁ মনুষ্য-তনু তোৰ, নৰপশু!
ডাকিলি মৰণ নিজ, পামৰ! কৰিবোঁ
অৰাম অবনী আজি অনিৰ্ব্বেয় বলে।”
শুনি বীৰ দাশৰথি বক্ষোৰথী বাণী
কৰিলা উত্তৰ, “তোৰ সদৰ্প গৰ্জ্জনে
নড়ৰে, ৰে নৰ-ৰিপু, এই ৰক্ষোৰিপু।
যথা শক্তি হান্ তোৰ তীক্ষ্ণ অস্ত্ৰগণ,
কোনে বাধে? মুনিগণ ধৰ্ম্ম-পৰায়ণ
কৰে তপ জপ যজ্ঞ; নিশাচৰ দল
কৰে লণ্ড ভণ্ড আসি; ধৰ্ম্মকৰ্ম্মে সদা
হোৱে সবে প্ৰতিদ্বন্দ্বী; দণ্ডিলোঁ সিহেতু
দুষ্টগণে। শূৰ্পনখা আসিলা গ্ৰাসিবে
বৈদেহী, সিহেতু দুষ্টা প্ৰতিফল পালে।
আসিলি আপুনি এবে লভিবে মৰণ,
দুৰ্ম্মতি! দূষণ তোৰ ধৰাশয্যাশায়ী
দেখ্ চাহি; সম গতি লভি ৰক্ষপতি
যাইবি ভ্ৰাতৃৰ সহ শমন সদনে।”
এত কহি নীৰবিলা বলীন্দ্ৰ-পাবক
অনিৰ্ব্বেয়—নিৰ্বাপিত কৰিব নোৱৰা।
বলীন্দ্ৰ-পাবক—মহাবলীৰ ভিতৰত যি অগ্নি সদৃশ।
