পৃষ্ঠা:সতীৰ তেজ.pdf/২১

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

ৰক্ষা কৰা অসম্ভব হ'লহেতেন। বিচাৰক, যিমান বেছি। পৰ বিচাৰে সিমানেই মঙ্গল।
 ( হাত যোৰ কৰি গায়। )
 ত্ৰাহি দেৱ দামোদৰ যাদৱানন্দ
 দীন দয়াশীল স্বামী।
 কৰাহা নিস্তাৰ তোমাৰ চৰণে
 শৰণে পশিলোঁ আমি।
 (সানুচৰ চাওদাং বৰুৱা বেগেৰে ওলাই আহে। )
চা, ব। —নাই! সঁচাকৈয়ে নাই! নিশ্চয় আগ ধৰি সম্ভেদ পালে। পলাইছে। কিন্তু পলাই সাৰিব ক’ত? (অনুচৰবিলাকক) আহাঁ, বেগাই আহাঁ, চাৰিওফালে পিতপিতকৈ বিচাৰাঁ। তেওঁ বাহুবলী হ'ব পাৰে, কিন্তু ইমান মানুহৰ চকুত ধূলি দিব পৰা মায়াবী নহয়।
 ( অনুচৰ সহ বেগেৰে ওলাই যায়। )
জয়। —স্থিৰ দৃষ্টিৰে শূন্যৰ ফালে চাই থাকি) চুলি ছিঙ্গি কাতৰ কৰি মাতিছোঁ, মোৰ জীৱ দান দিছোঁ, মোৰ দেৱতাক ৰক্ষা কৰা জগদীশ্বৰ।
 ( আঠু কাঢ়ে। )

প্ৰথম অঙ্ক শেষ।
—————