এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
দিয়ে আহি বিহুৱানে নৱ বৰষৰ জান।
তোমাৰ গীতকে শুনোঁ হাবি বন পথাৰত
মানুহৰ মুখে মুখে সকলোৰে অন্তৰত।
কুলু কুলু কুলু সুৰে কাষৰ তটিনী খনি
জগতত প্ৰচাৰিছে মোৰ মহিমা বাণী
তাৰ প্ৰতিধ্বনি উঠি পৰ্ব্বতে কন্দৰে গই
বতাহে সাবঁটি তাকে ৰাথে চিৰকালই।
বেদ উপনিষদৰ বাছি বাছি ফুল তুলি
কত যতনেৰে দেৱ গাঁথিলা ই মালা ধাৰি।
ক্ষুদ্ৰ স্বাৰ্থ ভিন্ ভাৱ আতঁৰাই সৰু বৰ
পিন্ধালা ধৰ্ম্মৰ মালা সকলোকে আদৰৰ।
জগত মুকলি হল, হৃদয় মুকলি পাই
তোমাৰ নিচান লই উলাহতে আগুৱাই।
হেলাৰঙে সমাপিলে যত কাম জীৱনৰ
লভিলে অনন্ত সুখ চিৰ শান্তি কি সুন্দৰ।
জ্ঞানী ভক্ত কৰ্ম্মবীৰ অসমৰ ৰত্ন তুমি
অশেষ যতনে দেৱ সজালা জনম তুমি।
তোমাৰ সাজকে পিন্ধি জননীয়ে উলাহত
নিজকে চিনাকী দিয়ে হাঁহি হাঁহি জগতত।
তোমাৰ বলতে আজি হই আমি বলীয়ান
