পৃষ্ঠা:শঙ্কৰদেৱ.pdf/৬৭

চতুৰ্থ আধ্যা ৫ পদে ॥" তেওঁক ভকতেখে: পাঘ, কৰ্ম্মীয়ে। নাপায় । পম ও ভূতৰে যদি তুমি হৃদিগত। তথাপী কর্মীৰ মন মুহিকা বেকত { ভকতেসে পারে খুজি তুমি অন্তৰ্য্যামী ।" ঈশ্বৰৰ চৰণত শৰণ। পোৱা ভকতে স্বৰ্গসুখ যে । নিবিচাৰেই োক্ষ প্রসাদকে। মামাগে । ভকতৰ হেঁপাহ মাত্র ঈশ্বৰৰ নাম শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তনত। "তোমাৰ পাৱত, শৈলে যিজনে শৰণ - তযু গুণ ন'ম কৰে । শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন ॥ মোক্ষ প্রসাদকে প্র তৃ .£ম। ত নামাগে । ছাৰ স্বৰ্গ-সুখ কোন তাসম্বাৰ আশে । উয় গুণ নাম যদি কৰ্ণে । থংকে ভৰি । সদায় বদমে ন দি বোলে ৰাম ভৰি ॥ vৰওকে। ন্ত চিত্তে বিঘ্নিকো নগণি। নাৰকী জন্মতে৷ তেবে আমাৰ। বা নিী ॥ " এটাকি দুফাকি উজু কথাহে শঙ্কৰদেৱে কেনে গভীৰ তত্ব ঘলকৈ প্ৰকাশ কৰিছে । অসম ভানাক মহাপুৰুষ শঙ্কৰদেৱে দু’থবীত । উন্ম ত ভাষাবোৰেৰে সৈতে সমানে জোৰ মাৰিব। পল কৰিলে । -- :: a —— চতুৰ্থ আধ্যা। শঙ্কৰদেৱে পাটবাউসীত । থাকোতে আদশম পুথিখন ৰচনা কৰিছিল। । বৰদোৱাৰ । গুচৰিত্ৰ পুথিত আছে,-– “শঙ্কৰদেৱে শ্ৰীমদ্ভাগৱতৰ দশম স্কন্ধৰ আগছোৱা ৰচনা কৰি সঁতাইছে, যাক।