পৃষ্ঠা:শঙ্কৰদেৱ.pdf/১২৯

সপ্তম আধ্যা ১২ ৭ দি যাহঁ৷ তাক ।" “স্বতন্তৰ কগীয়াক কি কৰে ঔধধি ।” ‘"দ্ধ পৰিহৰা তুমি বিপাঙ্গে নমৰা।” “'গুন অৰে কোনে তোক পতিলে পাতৰ । ” ওলগতে পাঞ্চ কিল. সেরি পটন্টন র” জীয়োক হেয়াই মোৱ দান্তে খেৰ লওঁ । কিক দেখিয় যেন হলেী পশুগোট । ” “নিটালে পৰিল! আমি হামখুৰি পাই।" “পৰি । আছে যেন দাত ভগ। ঢোণ্ড) সাপ ।" fথয়৬৬ দিয়া কতে৷ । মঙ্গ 'সঙ্গে নাচ ” ‘শ্রমিতে নাপাৰি কিবা তাছে না প্রাণ ।” 'সবে ভৈলে’ নিমাখিতী ৰiওী।” ই কাতি সিকতি কৰি চাছে । গৰাই ।” “হেন দেখি মন্ত্ৰীগণে বান্ধে পেৰেনি। ‘ধোৰাৰ স‘ন্ধৰ পৰ। সালি ওলাট ।” (“স্বকপে কছিলোঁ। যেন যুৱাত কন । “ঔষধক দেখি যেন নমাইলেক ফেট ' “আধাৰি কায়া সপ বসিলেক শাৰী। [বপক্ষ ৰাজাৰ দেখি মাথায় পুৱাই ।” শৱদৰ ‘সমধম মুগুনিত্ব মাত।” স্থৱ{গতে মোৰ চিল কম্মিণী, ধৰে কৰে নিতে ৰোষ " কোলায়ে বোকায়ে নিলোহো দুখে, মুখ দিয়া মোৰ আই ।" ইতাদি। যিসকল বঙাণীয়ে । অসমীয়া ভাবাক টানি আজুিৰি বঙলা + নিব খোজে, আৰু । শঙ্কৰদেৱৰ পুথিৰ ভাষণ হেনো তেওঁলোকে মসমীয়া নিশিকাকৈয়ে বুজিব, পাৰে, তেওঁলোকে, "ওপৰত দিয়া পদবোৰৰ সৰহ ভাগ আশা কৰো সৰ সৰীয়াকৈ ভূ পাব।