এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৭৩
লীলা
 
৺পানীন্দ্ৰনাথ!

হিয়াৰ অৰ্দ্ধেকে এৰা দিয়া পাচে,
  চেনেহৰ বাইদেৱে
মৰমৰ থালী উজুটিত নিলে,
  আঁতৰি একেটি ডেৱে!
বিষাদ ডাৱৰ হিয়া-আকাশৰ
  বৰষি পাতল যেই;
শোকৰ উপৰি ওপৰঞ্চি শোক
  ছাতিলা পানীন্দ্ৰ গই।
দুদিনৰ আগে সুযোগ্য বন্ধুৰ
  সুবিজ্ঞ বুজনি মেলি;
তাপিত বন্ধুৰ দুখ পতিয়াই
  নৰলাঁ দুডাঁৰ বেলি!
পৰিছে মনত সিদিনাৰ কথা,—
  পোনে দুয়ে ফলি লোৱা;
আৰু সিদিনাৰ, সহপাঠী হই
  সমস্বৰে পাঠ গোৱা।
বয়সে যেতিয়া কৰিলে বান্ধই
  পূৰঠ্ দুইৰে প্ৰাণ;
মিলন সুৰত দুয়ে মিলি গোৱা
  জীৱন উদ্দেশ্য গান।
আৰম্ভণ যেৱে মাতৃ-ভাষা-সেৱা,
  সমান ব্ৰতৰ ভাগী;