এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৬৬
লীলা

সোধা-সুধি মনোভাব, ঘোৰ চাহনিৰে;
বিষাদ-গাম্ভীৰ্য্য-সনা মুখামুখি হই।
যাপিলোঁ দুদিন, ভুলি, শাহু-শুশ্ৰূষাত,
লগৰীয়া বিপদৰ শতেক অপায়।
আধা লাজে ভেটি ধৰা, আধা আবেগত,
আচুতীয়া কোঁঠা এৰি, বোৱাৰী-খোজেৰে,
চলাওঁ গহীন খোজ, ইফালে সিফালে।
পৰিলে প্ৰিয়াৰ চকু, মিচিকনি-যোঁটা,
চঞ্চলা-চপলা প্ৰায় উঠে চমকনি,
গাম্ভীৰ্য্যৰ তলি উদঙ্গাই! চাৰিফালে
নাৰী-চকু জিলিকনি, বাৰ-জলঙাত,
লাজেঢকা মুখ মোৰ জুমি জুমি চোৱা ,
বিপদত নচা মোক লীলা-চাপৰিত।
তৃতীয় দিনৰ আগে, বিদায় বেলিকা,
নিজানে প্ৰিয়াৰ স'তে। বুজালোঁ বিস্তৰ,—
দুদিনীয়া বিৰহত চিন্তা অযুগুত।
নীৰলে পাতিলে কাণ! নেমানিলে প্ৰাণে।
দুধাৰি চকু-লো মচি পূৰ্ণ আবেগত,
নিবেদিলে ঘূৰি হাঁয়, জুৰি দুটি কৰ,—
প্ৰাণৰ একান্ত তৃষ্ণা, স্বামীপদ-সেৱা,
জ্বলিছে হৃদয় জুৰি, গাঢ়তৰ ভাৱে;
বইছে বিশেষ ক্ৰুটী, গত পূজনত;
আছে থাকী শোধনৰ পূৰ্ব্ব ঋণজাল,
অবুজন বয়সত শান্তি-শিক্ষা পোৱা;