এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৫১
লীলা ৷
লীলাক প্ৰসন্না ৰখা। পৰে পুনু জঁয়,
অন্তৰত ফুলা ভাব, চাপিলে ওচৰ
বাহ্যিক ভাবৰ মোৰ পূৰ্ণগৰাকিনী।
বাঢ়িল জঞ্জাল প্ৰাণে। বাহিৰে-ভিতৰে,
ঘনে লগ এৰা-ধৰা;— দুনাৱে দুভৰি!
উগাৰি উঠিল পাচে অশান্তি নিজৰা,
বাগৰিল পূৰ্ণ বেগে, অৰ্ধাঙ্গ বিয়াপি;—
লুইতত বালি-ভেটা, যতেক বান্ধনি।
দেখালোঁ সৰল ভাৱে, হিয়া উদঙাই,
বাৱেঁ-থিয়-দিয়া মোৰ নিমাতী লীলাক;—
পালোঁ দিন ভিখাৰীয়ে অৰ্ধেক সময়।
সেই দিন হন্তে দুয়ে ধৰোঁ এটি ব্ৰত;—
অৰ্ধাঙ্গিনী হল মোৰ, ভাব-আকৰ্ষণী।
—অনুৰক্ত দাস-দাসী সাহিত্য-সেৱাত।
