এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মধ্যাহ্ন জিৰণি পাচে গাড়ী-কাৰেঙত,
লীলা-বাণী-শুশ্ৰূষাত লভিলোঁ জিৰণি।
নিজম প্ৰকৃতি। নিজৰাৰ কলকলে,
বতাহৰ সৰসৰে —মিলন সুৰত—
শান্তিৰ জুৰণি ঢালি আনিলে টোপনি!
চাৰি চকু দুটি জীৱ, অভেদ আতমা,
লালকাল ভাগৰত। সুমৰি দিঠক,
সপোনত প্ৰাণ দিয়া-দিয়ি। সেই স্নেহ,
সেই দেহ, সেই প্ৰেম-বাহু-বান্ধনিৰে।
বহুদূৰ গতি হ'ল, টোপনি জালত।
চকু মেলি দেখোঁ পাচে অটব্য অৰণ্য,
বিদ্যমান সমুখত, —গহীন আবেশে,—
নামে ‘নামবৰ’। সেন্দুৰী সন্ধিয়া বেলা।
দিনকৰে দীপ-দীপ্তি পুনু চুচি লই
পদুম বিৰহ তাপে তেজ-গোৰা বান্ধি
লুকালে নীৰৱে হাঁয়, পৰিলে পাটীত,
পছিমাচলত। "নামবৰো” অন্ত তাতে।
