এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
দেখিছিলোঁ বিবাহৰ কত ৰীতি-নীতি,
বৰ-ব্ৰত-ধৰা কত বান্ধৱ জনৰ।
বুজা নাই মন-প্ৰাণ কি যে কৰে তাৰ,
কি ভাৱে নেচায় হিয়া, বিয়া-মহাদিনা।
সুখ-দুখ, লাজ-মান, আনন্দ-বেজাৰে,
একাকাৰে উলাহত কৰি তিৰ্বিৰ্,
কঁপালে হৃদয় মোৰ, কঁপিল শৰীৰ,
মাতৃয়ে যেতিয়া হাঁয়, ধৰিলে আঁচল
বেঈ-ঘূৰণিত; নাৰী মণ্ডলৰ মাজে।
সুমধুৰ গীত-বাদ্য, ৰাগিণী পঞ্চম,
কোকিলৰ কুহু ৰাৱ, কবিতাৰ সুৰ,
বাজিছিল প্ৰাণে মোৰ, অমৃত সমান।
কামিনীৰ কণ্ঠে কিন্তু ঢালিলে যি সুৰ
সিখিনি পৰত, নেপাওঁ উপমা তাৰ
গীত, ৰাগ, কুহু ৰাৱ, কবিতা-সুৰত!
মধুৰ মোখনী তাৰ, মঙ্গল-উৰুলি।
ইৰূপে দু-ৰাতি আৰু গল তিন দিন,
