এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
তিনিজনী ধুনীয়া গাভৰু কাষত পিতলৰ কলহ লৈ সোমাই আহি লভিতাৰ আগত খিকখিকাই হাঁহিবলৈ ধৰে।
লভিতা। ঔ আই! আজি দেখোন ৰচকী বাইহঁতৰ হাঁহিৰ ভমক্ চৰিল!
(ছোৱালীহঁতে আকৌ খিল্খিল্কৈ হাঁহে।)
সোণ। চৰিবতো লভিতা বাইটী। তোমাৰ বনগীতৰ সুৰে আমাক জোকাই ভাকুত-কুতাই দিছেগৈ, সেইহে...
(আকৌ গাভৰুকেইজনীয়ে খিল্ খিল্কৈ হাঁহে।)
লভিতা। তহঁতৰ ক'ত কুত-কুতালেগৈ অ'? কাষলতিত নেকি?
সোণ। কাষলতিত নহয় বাইটী! কাণৰ লতিতহে।
(খিকখিককৈ হাঁহে)
লভিতা। কি অ' এই কিজনী কথাই কথাই খিক্খিকাই থাকে!
ৰূপ। তুমি আকৌ গোলাপ ককাইটিৰ চিতনি-ভাৱনিত গহীন হৈছা! আমিনো কাৰ চিতনি-ভাৱনিখন কৰিছো যে নাহাঁহি মুখখন এহাত দীঘলকৈ ওলোমাই থম?
(আটাইকেইজনীয়ে আকৌ হাঁহে)
লভিতা। তহঁতৰ সৈতেনো কোনোবাই কথা কাটিব পাৰেনে? তহঁতৰ জিভা নহয়, ডাঢ়ি খুৰুৱা খুৰহে।
