এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
লভিতা
প্ৰথম অঙ্ক-১ম দৰ্শন
—দূৰণিৰ উটি অহা বনগীত—
লুইতেদি যাৱ ক'ৰে নাৱৰীয়া
তই ক'ৰে নাৱৰীয়া ঐ
মানুহে মানুহৰ মৰম নুবুজে
তেজীমলাহে মই।
লুইতেদি বয় ক'ৰে ৰূপৰ পানী
কি কথা বুকুতে লই
মনৰে কথা মোৰ মনত মৰহিলে
তেজীমলাহে মই।
মোৰ বাৰীত ফুলিলে ইন্দ্ৰজিত মালতী
তোৰ বাৰীত পৰিলে ছাঁ,
তোৰে মনৰ কথা উটুৱাই আনিলে
সন্ধিয়াৰ বাউলী বা।
বাউলী বাৰে আউলী চুলি
কাৰ কথা কৈয়ে
মাত কু-উ বুলি?
ৰূপহ কলীয়া কুলি?
এনেতে দূৰৈত খিল্ খিল্কৈ ছোৱালীৰ হাঁহি শুনা যায়। লভিতা তভক্ মাৰি ৰয়। আকৌ খিল্ খিল্কৈ হাঁহি সোণ, ৰূপ, হীৰা,
২