পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৯৯৫

কাভি,৮৩৩।] | গুৰু চৰিত্ৰ। উৱেৰ গঙ্গা যমন চ ও গোলাবী সি গী । স্বনি তীর্থালি বসন্তি ও ত্রাচ্যুতেঙ্গাৰ কথা । গুৰুৰে সুধিছে ইয়াৰ অৰ্থ আলালে। এই কৈছে নাজানাে। ভেনেৰে মই জানি কওঁ শুনামি ঠাই কৃষ্ণদেৱৰ উগাৰ চৰিত্র প্রকাশ হয়; গত গঙ্গমুনা, গােদাৰৰী, সি, গৰত আদি সময় বাস করে। তাই ব্যাখ্যা শুনি কৈছে তেন্তে তীর্থ ভ্ৰমণৰ আন দেব দেবী পূনৰ আৰু কি। এই বুলি এক থেৱতা কৃষ্ণ নামক শৰণ লৈছে; সেই দিনাৰপৰা গন্নাপাণিৰ নাম ৰামদাস দিছে। তেতিয়াৰপৰা ছোকোৰাকুচীয়া ৰামদাস আতা বুলি প্রখ্যাত হল। | মাধৰ গুৱা বিক্রি কৰি ফিৰি আহি ৰ পালেহি; স্নান কৰি জোন কৰিবলৈ বহি ৰামদাসত সুধিছে ছাগলি কিল। হল নে। আতাই যা হলে কৈছে আনিছে পাষা। মাগলি কী নে মােটা। ৰামলাসে কলে কি গলি। মাধৰৰ মনত সন্দেহ হৈ কৈছে এগ আনা সাই হল। তেতিয়া প্রকৃত উত্তৰ দিছে নাই অনা; ঝাৰণ শোখাত কৈছে আগলি বা কৰিলে কি হষ, এতিয়া তুমি কাটি, পিছত তােমাফ কাটিব। মাধৱৰ খং উঠি কৈছে হোকোৰকুটীয়া তুমি বুজিত পাগল। কিয় আনি মেদ। মোক পূজাৰ গল । এইদৰে অনেক খং কৰাত আতাই কৈছে; আমাৰ আগত দেখােৱা বৰ গােট। শঙ্কৰ আগত হইহা লােটলেট। এই কথা শুনি মাধৱে মুখিয়ে মােতকৈও কোনাে পণ্ডিত আছেনে? শাল কৈছে তুমিয়ে পণ্ডিত বুলি অহঙ্কাৰ কৰা হব। ৰাৰু কাইলৈ ৰাতিপুৱা যােৱা হয়। পালিয়ে গুলোহেতেন এতিয়া সৰ নাই। যাৰ সম পৰিলহি। ব্যাথৰে কৈর বাৰু ৰত যি পৰ্য ৰ মােৰাৰে তেতিয়ালৈকে কেন্সাৰ ৱো মরে।