পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৯৮৬

শহী। { , ১২শ সংখ। পোন্দাই চকু মোক, অনুৰৰ জীয়ৰী । ঘুকি হিম চকু তােৰ নিশ্চয় জানিৰি। দে মোৰ কাপোৰ দুষ্ট। হতচিহভী। | [লেৱালীয়ে শর্মিষ্ঠাৰ কাপােৰ কৰি টানে। কিয় টান যন্ত্র মােৰ হ'? বােলে। এৰি যে এতিয়াই কাপ। লৰে পাৰিবি বুলি ভাবিছ হা, ৰৈ চাউল চোৰোৱাৰ জীয়ৰী। নাই পােৱা বুজ শর্মিষ্টাৰ খঙৰ প্রকোপ ? এঠেলাতে পেলাম না তাে জানি নে তুই? | [শর্মিষ্টাই ঠেলা মাৰি দেৱধানীক পাটনা এটাত পেলাই দি সখী | সিকইতৰে সৈতে গুচি যায়। লীলাখ বেল। গুৰু-চৰিত্ৰ। মাধৱদেৱৰ চৰিত্ৰ। গােবিন্দ নামে এম কাম বকা দেনত ৰাস কৰিছিল। তেওঁৰ অনু- চিতা নামে এজন প্ৰণর্মিলী আছিল; এটি লৰা জম্ম হােৱাৰ পিছত মৃত্যু হয়। সেই লৰাটিৰ নাম জামােৰ। কিছুদিন আত থাকি মনত বৈৰাগ্য উপস্থিত হােৱা টেৱনি মুখে যাত্রা কৰি ভূঞাৰ সমাজত ৰাস কৰি এটয়া নিবাসী কায় কুলৰ কন্যা এমী মনােৰশাক বিবাহ কায়। গােবি কাশ কিন্তু লম্বা আলি, সেই হেতু সকলে তেওঁৰু বৰকৰা বুলি সম্বােধন কৰিলি; ভেভিয়াৰপৰা তেওঁৰ নাম ৰাৰুণাগিৰী হৈয়। তােৰ উপৰত গাওঁ গাত লােকবিলাক পলোৱাত ৰাখিৰীয়া ফাস গাসী সহিতে দোলা উঠি ।