পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৯৮৪

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
৫১৬
২য় বছৰ, ১২শ সংখ্যা।
বাঁহী।

শুনা ত্যাচাৰ এনে; অগোচৰ সপোনৰ
খােৰ। জানে কি হয়, এই অত্যাচাৰৰ
ফলত সোলাভ কদাপি নহয় তো ?

শর্মিষ্ঠা 

 কিহৰ নাে বাবে কৰিছা ইমান ধং
হেৰদেৱধানী? কি হৰ মিমিতে ভীমটো।
ভয়-লগা পপ দেখুৱাইছা এনে?
চা। যেন এসে গেল গপৰ কাৰণে
নিখিগে তােমাৰ মূৰ। মিহলালে যাহে
কপােৰ। উঠি লৰালৰি কৰি পিন্ধিলে।
বসল বেয়ে ঘন্তে পালে, অাহিন্থে কোনােবা
বি। নাছিল সময় নিজ বন্ধু বাড়ি
যাতে কৰে। পৰিধান। সাবি বুলি
কিন্তু উঠি উলি, ভাৰু-জুইত ঘিৰ
নিচিনা? পাহৰিসংযম তয়া-ইয়া
শর্মিষ্ঠাক কাকি কাৰণে? জানা নে যে
কিহৰ গীয়ৰী, কাৰ কন্য। শর্লিষ্ঠা
এইজনী । দিনে অতি পিৰে তোমাৰ
ক্তি কৰে আৰু কৰি আশা এমুঠি
অনুৰ, তাৰ কমই। যি বৰ
অর্থে আজি জোকাৰি মুখ, সেই বক্স
অতিবৰ আশে পিকাৰে তােমাৰ শুৱ
কৰি যাৰু কণায়ীয়, সেই শ্রেয়
অৰ ৰজাৰ আৰা মই।
পিতা মােৰ উপৰিষ্ট অথবা শয়ন
কৰি কে যেনে, তোমাৰ পিভাৰে বহি
বিৰাগলে ভিপাঠকৰ দৰে যিন্ত্রে
আৱেৰে ৰে গুৰু হৰিত তেওঁৰ
নই। আঞা খতিগ্ৰহ প্রশংসা কৰি