1 ( ১৭ । সংখ্য + আছে, যা লেখিল প্ৰবন্ধ অতিশয় ডাঙৰ হৈ পৰে। মই যোকৰে। পৰোক্ত এমাণৰিলাৰ ভালকৈ পঢ়ি চালেই এবং শেখকে শিশৰ দুখ লকৈ দেখিবলৈ পাব। ৰামানন্দ আৰু সাবভৌম দুই নেই পূসেৰী বা গোষ্টিকোণ সহাপুৰুষীয়া ব্ৰাহ্মণ। তেওঁলোকে নিয়ৰ মাতি এ পৰিত্যাগ কৰি সূত্ৰক সেৱা কৰি জাতিৰই হৈ,** ৮ মে- ৰৰ নিজা এলে নিষ্কলঙ্ক ঈশৰ পুৰুবক সেইৰূপে আখফুয়া অসতীয়া কাৰে এডোখৰ কাকতত শেৰি থৈ গলেই দেৱ মোগৰৰ জাক্তি গল নে? যা সেইটোকে এটা authority বুলি গালিব লাগিল নে? খাৰ নিজ ধৰ্ম্মত বিশ্বাস না তেনেকুৱা মানুহৰ আগগুৰি নোহোৱা কথা ধৰি এষ লেখা
- মাত্ৰ। কামৰূপ চিৰকাল এখন ব্ৰাহ্মণপ্ৰথম পণ্ডিতৰ ফেশ বুলি
প্ৰসিদ্ধ ভাত এখন শূসেবী জাতি-ধোৱা ব্ৰাহ্মণে হাজাৰ হাজাৰ ব্ৰাহ্মণ পতিত এক আসামৰ উচ্চ বংশীয় লক্ষ লক্ষ শিষ্য পাল খুৱাই শিষ্য কৰি মোৰী পন্থা এটি স্থাপন কৰি গল নে?*** এতিয়া দেখা যাক শৰদেৱৰ গুৰু কোন আছিল। শঙ্কৰদেৱৰ খৰু কোন আছিল তা আমি তেওঁৰ জীৱন-চৰিত্ৰত কতো স্পষ্টৰূপে পোৱা নাই। কিন্তু তেওঁৰ গুৰু এজন আছিল তা কোনো ভুল নাই; বিহেতু তেওঁ নিজেই তত লেখা পত্তি তেওঁৰ গুৰু আছে বুলি কৈ গৈছে। উত্তৰ কাৰাময়ত লেখিয়ে, যথা-- | “ৰাম পাদপয় দুই হয়ত ধৰি। গুৰুৰ চৰণ মনে মমখাৰ কৰি। ইয়াৰ খাৰ সুৰৰ ৰকৰে বুজিব পাৰি যে তেওঁৰ গুৰু এজৰ আছিল। এতিয়া সেই গুৰুজন কেন? ফাক তেওঁ দেখিলেই বোৰে বুলি সম্বোধন কৰি পৰ সমাজৰেৰে বহিবলৈ আসল বসন দিপুজা কৰিছিল, যাৰ ঠাইত সদায় আমি ওপ- ৰত কৈ অহাৰ অৰে পৰম ভক্তি জ্ঞাৰে ধৰ্ম্মোপদেশ লৈছিল, সেই পৰম ক্লানী ঈশ্বৰ পুৰু ৩ দেৱ দামোদৰ নহয় নে? নহৰৰ কাৰণ কি? (নাই; কাৰণ গাৰ বলল, কোন গুণে তেও শঙ্কৰদেৱৰ গুৰু দুৰৰ উপযুক্ত সানি। নে অংশমৰ্যাদাত? নে পাণ্ডিত্যপুত? নে অন্য কি কাৰণ - দেৱে ৮ গাযোগৰ দেৱ শৰণ লোৱাৰ বাৰা আহিল। কেবল এটা কথা কব পাৰেৰে দেৱ দেৱ দামোদৰকৈ বয়সে ডাঙৰ আছিল।
