৯৬ ৰাহী। (২য় বৰ, ১১শ সংখ্যা। ইয়াৰ অই মা কি আমি যুক্তিসঙ্গতৰূপে একো বুজিব নোৱাৰিলে।। প্ৰথমতঃ যদি মিষ মিল শঙ্কৰৰ শিষ্য হয় তেন্তে ৰে তেওঁক এক বুলি সম্বোধন কৰা কথাটো আৰু যিজন ব্ৰাহ্মণ (দেৱ দামোদৰ। তেওঁৰ শৰ লবলৈ গৈছে তেওঁৰু গুৰু বুলি স্বীকাৰ কৰা কথাটো দেখে তেই অতি অসম্ভৱ, কঠালৰ অমিতাৰ নিছিনা হয় দেখে? * ভণি যদি মহাপুৰুষীয়া এত আছে লেখকে বুজাই দিয়ক। আৰু পুনু শব্দটি গাই আকৌ নোত সুৱগা দিয়াৰ নিচিনাকৈ পক্ষ্যটিত ৰং ৰাই গিয়ে। পুৰ শব্দৰ অৰ্থ যদি পুৰপি (আকৌ ) হয়, তেন্তে ইয়াৰ দ্বাৰা বুজা যায় যে দেৱ গাখোদৰে আগেয়ে এবাৰ ক'ত শ লৈছিল; কিন্তু সেই শৰণে তেওঁৰ হেপাহ ৰপ- লোৱাত হে এপল পানীত পৰি শঙ্কৰৰ শিষ্য হৰলৈ গৈছিল, কিন্তু কি হব, নিঃৰ্কিন বামুণৰ দুৰ্কপালৰ গুণে সিও ঘটিল। অভিপ্ৰায়টি ভৰি কোৱা মাত্ৰেই গুৰুনে শিষ্যখনক ও বুলি হাত যোৰ কৰি তেওঁৰ শিষ্য এক এজনক শৰণ কৰিবলৈ আদেশ দিলে। এই পল ৰামান ঘিৰ উক্তি পটল। তাৰ পাছত সাৰ্বভৌম ভটাচাৰ্য পৰম বৈষ্ণৱ সিটো যি দামোদৰ। টাশ সহ সিটে শিষ্য শ্ৰেষ্ঠত্তৰ।” এই শিষ্য বা কাৰ শিষ বুলে। ৰ কেইফাকিলৈ মৰ কৰিলে শৰ শিষ্য যেন বুজে। অৰ্থাৎ জামোৰ যে মহা দুখীয়া খামুণৰ পৰা আলি, দয়াৰ আৰুৰ শঙ্কৰে আনিবা প্ৰিয় শিষ্যৰ দুৰ্গতি দেখিব নোৱাৰি পঢ়াই শুনাই তেওঁৰু ডাঙৰ গীত কৰি পূৱ কৰিৰৰ অধিকাৰ দি পাই- উলীত এখন সত্ৰ পাতি তাতে তেওঁৰু থৈ মিলে আৰু কৰ্মী মামুণবিলা- এক শৰণ দিবলৈ এটি ককুম দিলে। এ লেখকে এই দুইজনৰ ওপৰতে বিশেষকৈ নিৰ্ভৰ কৰি নিকিল মোৰ শৰৰ শিষ্য বুলি খুৱালৈ চেষ্টা কৰিছে। খেতে লেখিবৰ সময়ত আমি অবাধে ৰাষাপেৰে লেৰি গৈয়ে কি এখৰ নিমাখিত এখীৰ হে মহা বিভ্ৰাট টিম। একেক
- কাল এ মা আমাৰ মোক কি বুলি শলো কি
নি; মোৰ ক জ। কী কী বি পা কৰিখাই লিখ। বিয়ে। কয়েক এমাণ আছে।-শা।
