পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৯৪২

৪৭ ( ২১ মা। মুক্ত ফুৰন বৰুৱাই মৃন্ময়ী আশ্বিন, ১৩১৭ ৰাধা-খাফ অংদেবান” নামে এষত লেখিছিল,-“বিদ্যাশিখি মহাশয়ে আসামী বাঙ্গলা ঋণ সংক্ৰান্ত চিন্তাশীল অসীম সাহসী একট, মেথিলা, স্বী প্ৰায় দশ পৃথিৰাৰ গিয়ে। এ হাৰ ডিঙি, চিনি নিয়েই কাৰ পৰিয়াছেন,শে আনা। উহা পড়িবে পড়িল ইলেকৰিৰ শুৰৰ ৰচ্চিাৰ ফুৰ পুৰে উপৰ লিখিত একটি সীৰ তাৰ ফা। অন্যাল অৰ্ধশত্ব পংকি শিখি কৰি গল্প সহকাৰে সন্তি কখিয়াছেনঃ- "Happy rice and thrite again Happiest he of happy ine Who with tt of little pig Thus can run rhyming jig” প্ৰথমেই প্ৰবন্ধেৰ শীৰ দেখিই খামাৰ চকু স্থিৰ। মানে ও উৎকলে - তাৰ বোধ হয় হাৰ পৰে নিতে হইবে যোৰ গাওঁতাল পগবাৰ যাযা। হু নাই। ভাষা অমেধ যজ্ঞে যেটকৰাৱ স্বাক্ত সিৰিয়া হিয়াছে, মৰ বিদ্যানিনি বেশে খাখীৰ ধনঞ্জয় তাহাৰ ৰক্ষৰু স্বৰূপ পশৎ পশ্চাৎ থামি।ইতেছেন। 'জাৰা পয়ে, প্ৰবন্ধে ৰ পংকি পঢ়িয়াই আমাৰ আক্কেল গুড়। বিদ্যানিধি মহোদয় খতিয়াজন —‘সময়ে সময়ে শুনিতে পাই আসামেৰ ভাষা বাঙ্গালা ভাষা নহে; সে একটা পৃথক ভা। 'কোথায় বা শুনে আমাকেই বা বলে? আম ও ঠিক উল্টো শুনি। যৰি এ এক ৰ পখিত্ত গুদ মলাধাকাশেৰ সঙ্গে ঠাৎ আবিৰ্গ হইয়া ভীষণ চীৰ বিয়া উঠে-'আসামেৰ ভাষা যা চাই; নে একটা পৃথক শেখা শষে উধন আগামীৰ আৰকাৰু আৰ ৰা আৰু মন ও খুনিয়া একটা কথা বলিয়া থাকে। এই তো ব্যাপাৰ। অথচ বিদ্যাগিধি মহোদয় গোড়াতেই একটি অলীক অবয়ব শয়া কা কাৰিক বিকৃতি প্ৰমাণ কমিয়ে চলিলেন, বাহাদুৰি বটে। | “প্ৰস্কাৰতেই বিজ্ঞানিধি মহোদয় খলিছাঃ -“আমি আলামে ইজিস আসামেৰ মাড়ি জানি না। আমিও বলি, না জানিলে বা তা বলিয়া কি যে বাচ্চ এক ব্যক্তি পুৰে পৰীৰ কৰি বোকাৰ মা? যিনিধিৰ অসমীয়া ভাষাজ্ঞানৰ একেবাৰেই এৱা অৱস্থাতেই এনে ব্যাপাৰ, কাকি কে লি হৈ মাৰিছে;গতিৰুে সি যে কেনে যেন হৈ শৰি পাঠকসকলে অলপ উমান কৰি লওক, আমি নকওঁ। আজিকালি তেওঁ শঙ্কৰদেৱ মাধৱদেৱৰ পুথি আমি মেও মেলি লৈছে, “হেমকো নিকুটি পঢ়িছে। সাধুকথাৰ জোলোঙা” কিতাপ মোলাই লৈছে,