পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৯১৯

শোখে ৰীৰ। যেনেকৈ গুৰ তত , মেয়ে মাৰ ৰা ৰিঙ নি। সিং তেল বৰাজকো এন আৰ শইঠে গেলাম। কি অমাৰ বা কোনও শেন কৰি পথা না। | তেওঁৰ বৰ বিষয় আৰু শক্তি বা প্ৰাণ; সেইগনি যেয়ে যেনিয়ে বুলিটিস জেৰে। তাতে হয় দিছিল। ভিী মা। যেখো- “হেৰ পিনে!” ঘৈণীয়েক কি হল? মে- “বোলে জিতে দিনৰ মোৰ যে খাবৰ মন গৈ”ে। -ৈ “পাৰে নো কি কৰিব লাগে। হৰিৰপৰা মই মোকাটি আমি সিলেহে হয়। তোমাৰ চুৰিৱান নোক দিৰ। মই পিবি মে বিচাৰি যাওঁ। | মে- “হে খংটো লো ভোল কিয়? সেই বুলি এনে তোক যে শালি- লৈ হাৰলৈ যাবলৈ কৈছে। বোলে। মই উভতি আহোঁতে ৰাতি হও, ওই গৰু ছাগলী কেটা পাৰি। মই হাবিলৈ মৌ বিচাৰি যাওঁ।” | -ৈ ভেঙে গলেই হয়। মৌ খোৱা মুখখন দেখিহোৱে নহয়। বেগ তুডোখৰ কৰিব নোৱাৰা মানুহটোৱে আকৌ মৌ খায়। বাৰু গ লী কেটা সুমুৱাত কোনো কথা নাই। এই দৰে শক্ত গৰু উঠা হলো- ৰে কাৰ বিন্ধা কথা কৈ মেথাকি”। | যে খোৱা ৰীৰ বৰ বীৰ। মানুহটো বৰ শতাৱ আৰু দেখিবলৈ তীমকায়। কিন্তু কাষৰ পিনে কুটা এডাল দুডোখৰ ৰাটোও তেওঁৰ পকে এটা বৰ টান কাম। তেওঁ বৰ খুটাত ইজি বহি থাকি; কেৱল ঘৈণীয়েকে আজুৰি-পিজুৰি কটনা ফাটি ৰজা-খাৱৰেৰে তেওঁৰু খুৱাৰ। এনে ধীৰে আলি ওপৰত কোৱা কথা কেষাৰ কৈ মৌ খাবলৈ বুলি ৰপৰা ওলাল। মৌখোৱ গৈ বিয়ে বিয়ে মৌ বিচাৰি, “হাইৰাণ হল, কল্পে মোহ দেখা নাপালে। অৱশেষত তেওঁ এলোপা বই ও চে গত মে এই মেৰিলে। মেষহ হত ওখত। আমাৰ ৰীৰে গুৰু হাতেৰে চুৰি নাপাই ভাল পাক যোৰা দিলে; কিন্তু কোনোমতে তেওঁ মে চুকি নেপালে। তেওঁ বৰ জমকায়, গছতো উঠিব নোৱাৰে। অৱশেষত তেওঁ হগুণ হৈ ৫াম শাপোৰ অলতে ৰবি শৰ গৰপৰা মৌ মাহলৈকে একে ঘিৰে চাই আছে।