পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৯০৭

জ, ১৮৬৩। গুটি দিয়ে চিন্তাৰ ঢৌ। ৪ আৰু এনে এখন ধাম্মিক চৰিত্ৰখাৰ মহাপুৰুৰ অখিকালি আমি দেখুৱাৰ নোৱাৰে। আৰু চামো বা আঁ এই কৰি আমাৰ দেশৰ পৰা তো গাৰু অলি উঠি অহা বংশই নিজক সেই মহাপুৰৰ ফুটন্ত তুলিৰ পাৰে। পণ্ডিতৰ ফালে যদি চাওঁ ভাৰতৰ অনি এদেশৰ পৰে যে শাস্ত্ৰ জমা এখন পতিত আষাৰ দেশ আলিয়াই দেখুৱাৰ নোৱাৰে। কবি পিলে যদি চাওঁ এনে এখন কৰি আমাৰ দেশত এতিয়া ওলোৱা নাই বিনে বৰ্তমান যুগাৰ্গৰ চিত্ৰ আঁকি আমাৰ জাতীয় জীৱন-সাহিত্য বিকাশ কৰি পাৰে। দাৰ্শনিকৰ পিনে বেশি সপোনৰ কথা। বৈজ্ঞানিকৰপিনেও সুখে। বৈয়াক্ষণিক আৰু সাহিত্যলিখক যদি বিচাৰি চাওঁ একো লিয়া চায়। বাতৰি কাকতৰ শাৰু আমাৰ দেশত এতিয়া কোন ভাৰু যদি মনত পেলাওঁ বিমা ভাৰৰে মন চাকি। আমি দেশ জাতীয় শো ৰাৰি কাকতৰ যোগসাজৰে সৈতে আমাৰ দেশৰ এখন হন খাতৰি কাকতৰ শাক ৰিাই গিলে তেওঁলোক যেন চাইল। যেকোলাৰ নিমিত্তে যে সম্পাদক থৈছে। এত্যেক জাতিৰ বাতৰি বা আলোশী কাকতৰ সকবিলাকেই হৈছে বৰ্তমান দিনত পৃখিৰীৰ সত্য আমি আজ পুৰুষ; তেওঁবিলাকৰ এল এ খবৰ বতৰা লিখি মাসুক জনোৱাই য় এসে অ, অবিল প্ৰত্যেক আতিৰ নেতা আৰু কৈ এ গত আৰু ৰানীতি বিষয়ৰ ধাৰক Reformers); এই হেতুকে সম্প- কৰু সেই জাতিৰ সেৱক বলে। আৰ পিনে গকৈ চাৰি চাবলৈ গলে আতিৰ জাতীয় সেকৰিলাকেই হৈছে জাতীয় শিক্ষক খ গ; মেয়ে যি বৰ মাৰে জাতীয় শিক্ষক বা এক ক আৰু জাতীয় শেক বোলা অতি গৌৰৰ কথা এলে গৌৰৱৰ খিতাপ তপস্যাৰ খাই শাখা নকৰিলে যে সেই শোকে সহজে পাৰ নোৱাৰে। এই কাৰণে জাতীয় সেক মাৰি ফুৰ সৰু মা সাহিত্য সেৱক কোলে এ ই মিলে তেওঁৰ গতি অনেক আগে। কৈ তেওঁ গী, w য়, শিপ বিচাৰক আৰু গধুৰ তাৰ বুক ( আগে। এই কে পাৰলৈ শোন তো এভাবে কালো কৰি সং চৰি না কৰিবলৈ যান হৈ তাই শিট না যা অতি