পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৯০৫

, ১৯৯৯।] গুটিদিয়ে চিৰ চো। ৪১ কোনো মানুহলেই হোৱা চান। আৰ তা যায় আৰ্থি মেৰি নল ৰে; যিহেতু মাৰ অস্তিত্ব জল আছে। অস্তিত্বই অস্তিত্ব আহি লোয় যেতিয়া তাৰ আগষিক , ব্ৰহ্মাণ্ডৰ আদি অঝি পৰ সময় হৰিৰ আদি নলশে মানুহে কিহৰ স্বাদ গ্ৰহণ কৰিব। এতে দেশৰ নেতা জাতীয় শিকাৰু অতিকৈ ৰিক্তি পৰা বৰ লাগে। সক তিনি সত্যৰ চানেকী আগত ৰাৰি মনৰ দুৰ্বলতা দূৰ কৰিবলৈ চেষ্টা। কামেই জাতীয় শিক্ষকসকলৰ খাই তপস্য। তাই পালা। এতে সাশ বি কোনোৱে প্ৰথমতে কৰিব নোৱাৰিলে ৰা কৰিৰৰ চেষ্টা নকৰি পেট চাউল কঠা নোকোলোৱৰ অৰ্থেই হওক, বা অজ্ঞানী অৰৰ মাজত যশ পাৰ অশান্ত ৰাইজৰ উপকাৰী ও ধৰি ৰূপৰ কাৰতেই হওক, আজ শিক্ষক বা জাতীয় নেতা বেলাই বাতৰি কাকতৰ সৰ ৰা সাহিত্য সেৱ হোৱা ৰা হবলৈ চেষ্টা কৰাতকৈ তেওঁৰ দ্বাৰাই যোৰ শমি কাৰ পান একো হব নোৱাৰে। পৃথিবী যেই সেই জাতীৰ উখানৰ বুৰঞ্জী পঢ়িনে মূলত ইয়াকেই ৫ে দেখা যায় যে য বলেৰে ৰশী নোহোৱাকৈ ৰা সত্যৰ নিচান ক্ষত নোলোৱাকৈ কোন আতিয়েই অতিকৈ প্ৰতাপ পৰাক্ৰমী হৈ ৰচ্চত্ৰ দিকৰলৈকে পৃথিৰীৰ বুৰঞ্জীত লাম জিলিকাই যাব পৰা নাই। এই নিমিত্তে বৰ্তমান ভাৰতবৰ্ষৰ জাতীয় আন্দোলনৰ গুৰিত বৰ্মৰ ৰণী নৰখাৰ ৰৰে সি উল হৈ পৰিছে। | ধৰ্মৰ নিয়ম ভঙ্গ কৰাৰ যাই কাৰ অনুৰ আপোল-পেটায়। এই পোল-পেটীয়া স্বভাৰ যেতিয়ালৈকে যি জাতিৰ ভিতৰত মোমাৰলৈ নিদিয়াকৈ ধৰ্ম পালন কৰি ৰখা হয় তেতিয়ালৈকে সেই জাতি খৰৰী হৈ সুখে থাকে আৰু স্বাধীন হয়। যি আজিৰ ধীনতা নাই সেই আজিয়েই পাণী পৰাধীন। তেনে গাইখোটা ৱে ৰাৰ্থপৰ মানুহবিলাকক জাতি বোলা এই হলে কায়সঙ্গত বিবেচনা নকৰে, এই হেতুকে এনেবিলাক মাক মই অতি বুলি খেলে। কাৰণ বৰ্থ যি জাতিৰ নাই সেই জাতিৰ অঙ্গীয় অহৰৰ নাই, কাৰণ ৰ অস্তিত্ব নাই। আগে দেখুৱাই আহিছে যে বাৰ এনে তাৰে অহাৰ ৰে।