পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৮৯৯

৪ | প্ৰথম খাটত এজন সুৰীয়ে লালাৰিখ ম ম নখে শহিদ জাল। দুষ্ণা বামুণকাশে সেই ঘাটকৈ গৈ দুটো দেখি পালী খাট ক্ষাৰপৰা অনুমতি ঞ্জিলে। বামুণৰ কথা শুনি সুৰীটোৰ হিৰো বৰ যি, “কীয়া যদি এই গঞ্জ থা গলি আপুলি , চোখেৰ এটত পানী খাব পাৰি, মহলে এন স্কুলে স্কুত্তেক সুৰীৰ এই কথা শুনি বামুণে ক খঙেৰে কলে; ' হেৰ দুৰাঝা। জৰ ইমান আহ, লিঙ্কাহত মোৰ প্ৰাণ যায়, বামুণ বুলি জানিও, তুই কি বুলি কে মদ খায়লৈ নি?" এই বুলি বামুণ তৰুপৰা গুচি দ্বিতীয় স্থাটত এন ডঢ়ীয়া ঋলে শোংস ছিল বামুণ সেই খটলৈ গৈ যৱনিক পানী.খাবলৈ অনুমতি সেঞ্জাত বা ঝলে “ইয়া, এই ব্যাটত পা খাবলৈ দিব পাৰে, কিদীমোৰ আগেয়ে ইয়াৰে অলপ ৰন্ধা গোংগ। পিণ” এই কথা শুনি ৰা ৰক মুখেৰে উত্তৰ দিলে; “ম! ৰূt e Wল, 'মায়! ব্ৰাহ্মণ ও জন্ম লৈছো, কিৰূপে মোক এই খান্ত গোমৰস খাবলৈ কয়?” তেও এই বুলি নাৰু হাত দি সেই ব্যাটখা তৃতীয় পুটৰ ফললৈ ধৰিলে। | তৃতীয় ব্যাটত এজনী যো বছৰীয়া শব্দ খুনী পাৰ পিন্ধি এলি মনেৰে ৰহি জানি। সুন্দৰীৰ নিৰুপম সৌৰ্য্যৰ এটা চাৰিওফালে বিকী হৈ পৰিছি। তৃঞ্চা শামুণন পুঞ্জ দুটা টি পানী খবৰ চেষ্টাত বিফললোথ হৈ তুই টি গেই প ৰি উপৰি হ হিঅলৌকিক ৰূপলাবণ্যতী মঙৰ অৰুৰে এমেঠাইত থকা দেখি বামুণে মনৰ মাজত নানাবিধ তৰ্ক বিতৰ্ক কৰি শত মধুৰ সাবণেৰে ফেক শুখিলে -"হে চন্দ্ৰমুখি! তুমি কাৰ জীয়ৰী? কিয় শৰে এই পুখুৰীৰ পাৰত ৰছি আছ? মোৰ যৰ পিন্ধাই লগাও পানী খাৰৰ নিমিত্তে এই উপাত্ত সোমাই প্ৰথম ব্যাটত মুৰী এটা দেখিবলৈ পাৰে; সেই মাপাকী মই পন এটোপা খাবলৈ অনুমতি খোজাত সি মোক মদ খাবলৈ কলে। দ্বিতীয় খাটত এট। যানে গৰুৰ মই ৰান্ধি ৰহি অছ; সেই পাকাকো পালী খাৰৰ ক জনোৱাৰ সি মোক গৰুৰ গুৰ খাবলৈ। মেৰি কৰি আছি