এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
শাহী। [ ২য় বৰ, ১ম সংখ্যাৰ কবিতাছপালো প্ৰবন্ধ লেখিলে, কলম ধৰিলে} গনে। এনে কৰিটাটি ছা খৰি দিলি। কিনো নিকৰুণ চিন্ত। আউৰেঞ্জীব, কৃপা বৰ, দুইৰে মাজে ভেদ নাই কথতি। বা বাৰীৰ পি পি ফানে পৰিছিল এটা কু-কুলি টি.টিলিকি আমত। দেখি ভুলি ম-মই লে-লেপিলে কবিতা; মো-মোৰ আ-আইৰে শপত। -এনেটে৷ কবিতা পুপুৰিলে বো-বোপাই, হ-হতচিৰী হোৱা বৰবৰুৱা? “পাখীৰ কলে সৰ পাতি পুৱাইল পঢ়ি লেখিছিলোঁ।*পেম" তাহাকে গুলি। ৰদৰপুৰা বল দুষ্ট হিং খান। আমি লেখা কাইবোল “শহীত নিবিয়ে খান। নকৰিবা.শাক বিয়! সত্যেক -হামে যাক। চিৰঞ্জীৱ ছো। তোমালোক, উঠি এই কবিকুল গেলৰ গুলা-ল! টিয়া বা মুফ গোফ কোনো চিন্তা নাই। একবিংশ খবি মহামতি পাট মহামন্ত্ৰী হন ঘিলাত। যাৰ কাৰ
