পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৮৯১

1. IM, >991)

চমু মনস্তব। মাসল তো সকলোৱেই দেৱতা, গী বা একেবাৰে লৰ খাপৰ নোহোৱাৰিলাকে দেও। ওচৰৰ আৰু দূৰৈৰ সকলো এদেশৰ মানুহেই ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ তে, ক এই অটি এই নি অসমীয়া এনে অসঙ্কোচভাৱে এইদৰে কিয় ব্যৱহাৰ কৰে কোনেও গৰি নাচায়। কাপোৰ কানিতও তাকেই দেখা যায়। পুৰুষসকলৰ চুৰিয় চেলে যান প্ৰফেশৰে সৈতে অৱশ্যে একে, কিন্তু অংশ এক ইতৰ শ্ৰেীত ২ যেটি কৈ ব্যৱহৃত লেংটি অসমৰ আন ঠাইৰ কাপে মোশোৱা মই একেবাৰে এ বিলাকৰৰ কোনেও বহাৰ কৰা দেখা নয়; এ মাটিৰ এতিমা পিন্ধোৱা সাজটি যেনে দেখা যায় সেই আহিৰেই অসমীয়া ভিজেমলেও বিহা মেখেলাখোৰ এতিয়ালৈকে ব্যৱহাৰ কৰি আছে। এজনীকুমাৰ দাস। চমু মন্তব্য। “মেলেৰিয়া আৰ নাশ ও নিবাৰণৰ উপায়।"—“ কালে মিলি সাৰ্জন কেপটেইন সি, এ, গোৰলে, এম, এ,এ, বি, সি এই, বি, ডি, পি, এই। বাৰা ৰচিত। ঐযুক্ত খাবু প্ৰকাশ সিংহ, বি, এ, খাৰ বাতি। মূল্য এক লা মাত্ৰ। প্ৰকাশক মথুৰামোহন বক। ভিক্টৰিয় এত পা। এই ক্ষু কিতাপখনৰ উদ্দেশ্য তাৰ নামেই কৈ দিচ্ছে। কিন্তপণনে স- সাধাৰণক বৰ উপকাৰ দিব। লেখকে নাই আস কোনোৱে যদি এই কিতাপল অসমীঘা জৰালৈ ভাই পা কৰাই অসমৰ গায়ে গাৰে যিলোৱাই দিয়ে ভেঙে অসমীয়া গাৱলীয়া মানুহুৰোধৰ উপাৰ হব। ষৰ ব সাহিত্য সম্মিলন। তৃতী অধিবেশন। কথ্য বিব। এ গ।'—গৌৰীপুৰত হোৱা বঙ্গ সাহিঙ্গসন্মিলনৰ ধৰি কৰা এই কিতাপখন পাই আমি সঙ্গোৰ পাইছে। কত, পা, , ইত্যাদি। সুৰ হৈছে। আনিব লগীয়া কথাও ইয়াত যি প্ৰয়ে। স্কুল কৰে আটক নাই। ফেলে,-“মাছে প্ৰকৃতি ইয়াৰ (কে) চিত লে এ আনে। সাহিতসলিন কাল দেখি আমি পাই।