822 স্বাহা। (২য় বছৰ, ১ সংখ্যা। ভূঞাসকলৰ পৰু মই মৰি নাম উৎপাত হৰলৈ আৰম্ভ হল। ভূঞ। সঞ্চলে ভয় পাই গশক মতাই আনি গণনা কৰাই জানিব পাৰিলে যে শঙ্কৰ দেৱে তেঁওলোক এৰি যোৱা বাদে নানা বিপদ উপস্থিত হৈছে। সকলো ভূঞাসকলৰ মাজত বিচাৰ হল যে শঙ্কৰদেৱে আমালোকক এৰি যোৱাৰ কাৰণ কি? হাখিয়াই বিক্ৰণ কৰি পৰীক্ষা কৰাৰ নিমিত্তে গত বোৰ পাই গুচি গৈছে। আটাই ভূঞাসকলে হাখিয়াক ফলে যদি তুমি পুনৰ Wামাৰ ভাগিৰী আমি দিব নোখাৰ। তেতে তোমাৰু নিশ্চয় জাহিৰে ধূচি মৰা দুৰ। এই কত হাখিয়াই ভয় পাই শঙ্কৰ গুচৰলৈ গৈ তেওঁৰ বিপদৰ কথা, আনোয়াত আহিবলৈ সম্মত হল; তাত ছয় মাহ থাকি পু সেগুৰি আহিছে। পুৰণি আসামত ভুমুকি। 3
তেওঁলোকৰ কাকে কলীয়া-গোঁসাই নামৰ বিষ্ণুমুৰ্ধিকে পূজা কৰা কেতিয়াবা কাকো বাকৰিত মৰা গৰুৰ ছাল চেলিটাও দেখা যায়। হিন্দু-ধতি কি পুৰবিলাকৰ তুলি ইন; তিৰোতা বিলাকৰও কম নহয়। এওঁলোকৰ নিমিত্তে অসমত তাতীৰ জাত নাই বুলিলেই । ঘৰ চাৰি মেৰৰ ভিতৰত সোমাই পিছলৈ একক, আটে বাটে কতে ত’তে এওঁলোক নিশ্চিন্ত মনে ফুৰিবলৈ একশো সঙ্কুচিত। বিবাহ সম্পৰ্কে যে এওঁলোক হিন্দুখৰ টকায় সিনৰ তলত থাকে তেনেও দেখা যায়।ইহা আৰু সুবিধা , খালেক মাকৰ মনোনীত ৰৰ লগতে ১ ৰ সতে বিয়া , সহল ১১৯ বা ততোধিক বয়সলৈকে অবিবাহিত ৰাতেই কিল। তেতিয়া কাৰৰইচ্ছা হল, পোকৰ মনৰ মতেই বিয়া হ'ল; ফাৰো মহল, নিজৰ মনৰ যতৰ স্বামী ডি লৈ তেওৰ 'মহগণিী ক গৈ। কেতিয়াবা এওঁলোকৰ ফাকে ফৰ ফলে এ নি • প প গিয়েছিলো খালি কৈ ৰো।
