এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
দ্বিতীয় বছৰ ভা। বাঁহী। ১৮৩৩ শৰু। [১০ম সংখ্যা। দেৱযানী। (স্থান-শুক্ৰ আম।) (যোনীয়ে পুজাৰ শিখিতে লাখ লায়ন কৰিছে। (কচৰ প্ৰবেশ) নমস্কাৰ দেৱধানী! কোৰবানী। নাৰ কট। কষ্ট। আহিলে তোমাখি বলে বিদায়। অতি মনসুখে আকুল কৰিলে। লাগিছিল মোৰ নিজ এ যেন এই
- অপেৰ নিৰ পিতৃ বৃষ্টি
বেল; গু-া অপোন শিশী লায়। ৰা িফেলেৰে ৰাখিছিল এই ব্ৰাহ্মণৰু এতদিন। ইন্ম খুজি মোৰো মই বাৰ। মোৰ মল কামনা মাত্ৰ তোমাৰ অমত সতে আগ্ৰ। ৰাণে খাবে ব্যৰ্থ কৰি নিৱৰ চেষ্টা খিলজীৱৰ মোৰ; পালে প্ৰাণ ফুপাত তোমাৰ। এৰি ইহেন আশ্ৰম, ভলি এই এনে বা কোন মতে। ২াই এতিগাছি স্থানে বাড়িয়ে জয় মোৰ; এতি ফুৰে খেয়ে
