পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৮৫৮

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

২) যাই। (২য় , গা। ( গা) বুলি মই কব নোৱাৰে।। এ গলেও মই সেই কাৰ কৰিব নোৱাৰে; জেহেলৈ ভাত বিমানেই বন সোণ থাকক। একোকে কৰিবলৈ নেপালে মই বৰ কবিতা লেৰি যুৱা আয় চাউলৰ ভাও এখাপেটীয়াকৈ খাই এ গাৰ কৰিম সিয়ো ভাল, তথাপি কাকল চৰিয় dirty apy নোৱাৰে।।” এই বুলি কৈ জোকোলাৰে এই উত্তৰ দি মেনাৱলম্বন ফলিত, মোমনাৰে হে হে এতিয়া, অত খাৰৰ হল” বুলি কৈ গৰপৰা উঠি গুটি | দ্বিতীয় অধ্যা। বলা দুই নিশকতীয় কোকোশাই কলিকতাৰপৰ হেচুক্তি নি অসমত পেলাই দিনে গৈ; সেইদেখি আজি আমি তেওঁক মাজুলীৰ ঘৰত দেখিবলৈ পাইহে। মা জেতুকীয়ে অনেক কালৰ মূৰত পুৰত্ব লাভ কৰি চলৰ গঠিত বাকি থ খোেেতই জোকোন্দায় হাতেৰে ঠাৰ দি মাকৰ সেই পুৰণি অষ্টীয়া ভাৱনা বন্ধ কৰি দি থিয়েটৰ গঢ়েৰে শীৰ ভাৱে একক স্বাগত এগি কৰিবলৈ ধৰিলে। পুতেকৰ সত ভাৰ শক্তি দেখি শেদুকীয়ে নিজৰ মনত সদায় ডাঠকৈ পুহি থকা ভাৰটো আৰু কাঠ হৈ উঠিল; সেইদেখি গয়েকৰ নিমিত্তে তেওঁ স্বামীৰ পোৰু পৰিহাৰ কৰি উৎসাহেৰে মাত লগালে,-'নোৰ ৰোপাই, ওই কলিকতাত পঢ়ি উনি হাৰি হৈ আহিৰি, সেইটো মই আগৰেপৰা আনিনি; সেই এই দুখতো নোম ৰং। চাই যে কলিকতাত কি মুনচু সৰামিন হৈ সেই কথাৰ একে যাকে ই আমালৈ চিঠি লেখে। তোৰ এনে হে আশয়। এই নো মোক তাৰিৰ লাগিছে কেলেই মোৰ ৰোণাই? কই একেৰাৰেই হকি হৈ আমি আমাৰ দেশত ওলাই যাৰে শকুৰ মুখত ই সাশিখি বুলি মই আগৰে পৰা আলি আছে। তোৰ বাৰে হোজ মানুষ আলি, সেইদেখি সেইটো তেওঁ বুৰিৰ মোঝাৰিছিল, আৰু সেই কথা মই উনিয়নেই সায় তেওঁ মোৰে সৈতে কৰিছিল। ৰপুৰা ৰি গ, তোৰ নুশল দেখিবলৈ নাপালে। এভিয়া গেয়ে ফেৰ জান ফক, যেন একেলাশ মোৰ দোলাই।” এই বুলি কুকীয়ে চকুৰ পানী টুকিলৈ এৰিলে।