পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৮৪৩

শ, ১৩।} | গুচৰিত্ৰ। কলে মোক দেখুৱাৰ সৱ আহি ৰমক লগ পাই দুলে এক চিত্ৰ- পট” দেখুৱাব লাগে। গুৰুৱে কণ অবলে আহিলে দেৰি নেয়। এই লোক লগলাগি আহিলে হে পট দেখাৰ নিয়ম আছে। বুঢ়ী এ হৈ কলে, পূৰৰ কথা মনত আছে হল? কাণী পালী গৱে খাল খোৱাত মই খালি পাৰিছিলো। সেই বাৰে মোক মেনেখুৱাৰী নিকি। এক ঈশ্বৰে মিটিকাই হাঁহি মাৰি বুঢ়ীক বৈকুণ্ঠৰ চিত্ৰ দেখুৱালে। বুশ গেণি কোষ পাই মনৰ আহলাদে গুচি গন; আৰু : সোকত প্ৰকাশ কৰিলে যে এওঁ সামান্য মনুষ্য নহয়, ভগৱান ধাৰ্বিক মূৰ্তি অৱতাৰ হৈছেছি। ভূঞাসকলৰ গৰু কছাৰী ৰাৰ প্ৰজাৰ গৰু একেলগে পথাৰত কৰে। বাত, এফিন উভয় দলৰ মাজত কাজিয়া হয়, পিছত ভূঞাসকলে বুদ্ধি কৰি মই আৰু গলি কাটি এটি তোৰ আয়োজন কৰি কছাৰীহ নিমন্ত্ৰণ কৰে, সিহতে ঢাল বাৰু পেগাই খাবলৈ ধৰাত কুঞসকলে অনেক কছাৰী লোকক কাটে, কেৰোৰ প্ৰাণ লৈ কোনো মতে পলায় যায়। এই যোৰ বটলা গুৰু ঈশ্বৰে আন নাছিল; বৰ প্ৰাণৰ জীবন নষ্ট কৰা জমি বিস্তৰ কৰিলে, আৰু কলে, যে ইয়া একা ভাল নহয় অতৰ হৰ লাগে। এদিন এখনী মানুহে পানী অলাত মূৰ আৰু কাষৰ ফলহ পৰি ওগাত লাগিল জাগিল শব্দ হল, তাতে কছাৰী আছিল বুলি কয় পাই, সকলো ওলাই লৰ মাৰি মুকলিলৈ গৈ গেছে যে একো নাই; পিছত আকৌ ফিৰি আহি নিজ নিজ ঘৰত থাকে। আৰু এদিন এন আলছি আহিছে কলাপাত থকাত পাত কাটিবলৈ যোৱানে কালে বুলি কৰাত সিও দি সকলো লোকে কয় পাই গৃহৰ পৰা ওলাই ৰ মাৰিলে। পিত দেখে যে একো নাই। এইদৰে লোকসকলে অহৰহ পোৱা দেখি শঙ্কৰদেৱে কৈছে ইয়াত থকা ভাল নহয়, ইচ্ছাই যাৰ বাগে। এনে সৰ এতে কছাৰীহতে পুৰ্ষৰ শত্ৰু প্ৰতিকাৰৰ ৰ্থে যুদ্ধ আৰ জাহিয়ে শুনি জালকল শলাৰৰ স হল; আৰৰোৱ লোক গমৰি পঠাই এ ঈশ্বৰ পদ শিলা দুইখানি দুই ঠাইত হইলি একে ঠাইত পুতি ৰাখি বৰ কাৰ পিছৰে। কছাৰীহ'তে খেলি আহি এ পোৱাত কোগিৰী আগে আগে পলাই গৈছে বিপৰ লোকে পাত বেছি নিত। ব্ৰহ্মপুত্ৰ