পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৮৪১

শাওণ, ১৮৩!] গু+বিত্ৰ। সালে ব্ৰাহ্মণমগুলি শুনি, শব্দ লোৰে গুৰি লগাই প্ৰতি পালিয়ে সেই প্ৰতিযুক্তি প্ৰতিষ্ঠা কৰি ৰাপিবলৈ গলে মালেকেও একি কৰি লাশি, পৰিকে কোনো ব্ৰাহ্মণ গোৰা ভাল নহয়, এই বুলি গলেৰে খু ব্যক্তি নোওঁ বুলি শুনাতে। শিৰোমণি দুই নি শব্দৰ ৰেত লাগে.. দা! প্ৰতিমা প্ৰতিষ্ঠালৈ কোনো ব্ৰাহ্মণ নাহে কি উপায় না হয়। গোমে- ৰাই শুনি কল ব্ৰাহ্মণ লুঙীয়া যেছি পৰিমাণে হাৰি ভৰি পান নিশ্চয় আজিৰ তালৈ ইমান তৰ হোৱাৰ একো কাৰণ নাই। এই খুলি প্ৰতিজন হ্ৰাণল অলিনী দিয়ে চি ব্ৰাক্ষণে নিমন্ত্ৰণ না কৰি আহি ঙেও একোজন যে, একোখন বন্ধু, তোলা সোণা, ৫ টাকাকৈ ৰূপ পাব। ৰামৰায়ে এই মৰ্ম্মে জাননী একাল কত সকলো ৰাণ নিয়মিত সমযও উপস্থিত হল। যাত্ৰাৰ ঘৰ নিৰ্মাণ কৰি কোনো গৰৈ প্ৰস্তুতি মালগোপাল মুক্তি প্ৰতিষ্টাৰ উদ্যোগ +ৰা হৈছে। প্ৰথমে সপ্ত বৈকুৰ চিন শাকিবৰ নিমিত্তে গুৰুজনে ইচ্ছা কৰি অনন্ত ভাবি যে ফোনে ভগৱান পুৰুৰ ৰাতি ও ধানৰ আহি দেখুৱাৰ। তেতি- ঋই নিজ শৰীৰৰপৰ। এখন বাহিৰ হৈ মাই বে আমিৰ দেখাই ঙ্গি হব, মূলত খেৰু কৰাৰ আৱশ্যক মাই। শৰদেৱে ঈশ্বৰৰ আকাৰী বাৰী পৰূপ মিক শৰীৰৰ বাক্য শুনি লিখনী হাতত লৈচিত্ৰ অতি কৰিছে। ইৰৰ ইচ্ছায় পাতে বৈকুণ্ঠৰ নক্সা কি গোলোকশাল প তি কাৰ ৰূপে অঙ্কিত হৈছে। কিন্তু কল্পতৰু মূৰু কোন মই কি একাৰে। হৰ গুৰুজনে ভাষিছে, এনে সময়ত চবিয়ে খান মাৰি আলি, লিখনী হাতত লৈ তাৰি থকা দেখি বুথি বাপ, কি ভাবিছে, এই ঠাইতে বৃক্ষ জুপি দিয়ক। চৰিৰ বুদ্ধি প্ৰসংশা কৰি সেই কল্পতৰু গছ কিলে। যাত্ৰা বজাৰৰ খোল নাই, খোশৰ গৰিয়ে আগে মালি, মৃদয় মাখে ব্যৱহাৰ কালি। পিছত গুগেৰে কপিলমুখৰ কুমাৰ ভাই আমি থোল গঢ়িবলৈ নমুনা সি কিল মাটিৰ খোল ফতে, লম গাওঁৰ মুহিয়াৰ তাই আলি খোল হিয়াৰলৈ দিলে, কাৰিৰে বিয়াই দিতে হয় খোনৰ মা ৩ নংস। এখিল মোল এটি fাই কবি কাৰণ ৰাই দিছে, এবী ইময়ে কিছুক্ষন না অত ঠোট