পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৮৩৭

গুটিদিকে চিন্তাৰ ঢৌ। যোৰ। আৰু এই আমাৰ আই মোৰ ক খাত যে খেতে গৰে গুৰি নচুৱাই কী খাচিয়াও বে!ি খানে কোতিয়া আৰু যে ওচৰলৈ গলেও চাকি এলিফোবিলে গিলে খেলেলে গান যে কেৰেণী অহৰি আজি (লগিলে চাহ বাগিছাৰ ৰা খাট বা কোনেই (ক) কাম পালেই আৰু খুপে মাৰি জে মোজ পিঙ্কি মুকান হলেই অনেক ডেকাই গণ দেখুৱা আৰু এগৰ দিন যা হজৰিকা আমি শোহোৱা-নোপজ খিতাপ লোৱা কাহিঁ দুষ্টি আমাৰ উঠনৰ মূৰ খাইছে; কাৰণ আমাৰ গাৱলীয়া ৰুলত লিখা পড়া শিকা সখিলাকে আয় চিনিব পৰা হলেই দেখা দেখি খুন পেট নৰা হৈ পৰে আৰু কোমোতে ৭ টা মহা পোৱা চাহ বাণিৰ হৰি হৰি এটা হব পাৰিলেই আগৰ কলীয়া বিভাগ এটি ধৰি ভাল মানুহ যোগাৰ পৰা ধাৰ বুলি ভাবি নিজে নাও এৰি হাল বোৰ আৰ কোৰ খৰা কাৰু সৰু মানুহ হোৱাৰ ভয়ত বিশ কৰি একেবাৰে এৰি পেলাইছে। এনেবিলাক আহিয়েই আমাৰ দেশ দিনে দিনে খেতিৰু মানুহৰ সংখ্যা কমাই কে জাৰে যামুৰ সংখ্যা বঢ়াই আনিছে। নিজে কাম যা কৰিলে সৰু মানুহ হোৱা কখটে। আসাম দেশত অলপ দিনৰ পৰাহে চলি আহিবলৈ ধৰিছে। ইতিপুৰ্বে জাগৰ ফলীয়া শুদিৰৰ ভিতৰৰ অনেক ফুকন বৰুৱা আদি ও অংশত জন্ম গ্ৰহণ কৰা সকলে কোনো ব্যক্তি কোনো শোৰ কোনো চিন্তায় প্ৰভৃতি ওখ খাপৰ চৰ- কাৰী বিষয়া হৈও নিজ হাতেৰে কাম কৰিবলৈ লাজ নেপাইছিল। আমি কি তেওঁবিলাকৰ ভি, বামুণক এৰি, অনেৰুে ৯ বজালৈকে নিয়ে হাল এই গালা দুই কাচাৰি ঘৰত কাম কৰা দেখা গৈছিল, অথচ তেওঁবিলাক ছোট ৰা সৰু মানুহ হোৱা নাছিল। কিন্তু আজিকালিৰ দিনত উঠি অহা ডোকলৰ প্ৰায় সৰহ গুগেই অলপমান লিখা পঢ়া না হলেই (ইংৰাজী অলপমান জানিলে খাই নাই।) নিজৰ কাম কৰি বোৱা কাক - মা যে জ্ঞান কৰেই দেখা দেখি ভাল মানুষ বা বৰ শো হোৱাৰ বাটত হেঙাৰ পোভাৰ শাকৰ শাৰিৰীক পৰিশ্ৰমৰ গও এৰি পেলাইছে। এই মাটিতেই জামাৰ দেশত খেতিঃ গ + +ৰি দিশে দিনে বাবু