পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৮৩৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

৭৪ [২ বছৰ, ৯ম সংখ্যা। আমিও ও ওঁবিলাকৰ সমনীয়া হৈ পৰে। তেওঁবিলাকৰ কথাতে গি গুলিকৈ বুজিব পাৰে। যে এতিয়ালৈকে অসাৰ ভৰলত যি এসপি খান, পথাৰত বি এঙৰ। মাটি, গোহালিত বি এলি বল আৰু এজনী মাই আছে সিও যেন আমাৰ মাইকিয়া হয়, কাৰণ তেতিয়া হলে তেখেত সকলে বিনা কাশতে যা খাখা দাম দিয়েই জামাক তেখেতসকলৰ খন বঢ়োৱা কাম কাৰলৈ বৰ সুবিধা পায়। আমাক যে সোৰোপা এলেহুৱা কাম কৰিব মা এমীয়া বুলি তেখেতসকলে (নিশে অসমীয়া হৈও খালি পাৰে তেৰে গালি যে তেখেতসকলে আমাৰ অৱস্থাৰ দুখত দুখী হৈ পৰে এনে নহয়, আমি যে নিৰ কাম কৰি আহাৰ লেপোৱা বাবে খেতসকলৰ মত বাকামত তুলি নোটে। সেই বাবেহে ওপৰত কোৱা বিশেষ অপি আমাৰ ওপৰত বৰ্ষণ কৰে। আৰু এটি কথা যে অমৰ ভিতৰৰ কানে হণীয় নিচই কেতিয়াৰ তেখেতসকলৰ কাম কৰিলেও তেখেতসকলৰ প্ৰায়েই অনেকে বিদায় বা আধাদাম দি ঠগবাজী কৰে; সেইবাবে আমাৰ অনেক দুখীয়া মানুহে বিদেশী কেঞা ৰঙালৰ কাম কৰি যাতা লাক্স লয় তেতিয়া হলে তখেতসকলৰ ভিতৰৰ অলেকে দেশ-হিতৈষীৰ ভাও ধৰি দুখ প্ৰকাশ কৰি কোৱা অনেবে অসমীয়া মানুৰ স্বদেশী প্ৰজাতিৰ প্ৰতি সহানুভূতি নখকা কথাই হৈছে জাতীয় প্ৰতি লোপ হোৱাৰ আই কাৰণ। আমাৰ মূৰত দোৰখিনি পিৱাৰ ভিতৰৰ অনেক লোক হাকিম, চিৰাঙ্গাৰ, কেৰাৰী আৰু যৌজাদাৰ প্ৰতি বিষৰাৰপৰা ১০ টকীয়া হৰি পৰ্ব যিমানবিলাক আয়ে সকলোৰেই পৰিছে আমাৰ ভিৰৰ মানুহ হৈও জামাৰ ওপৰত এনেছে উধনীয়া গপ (অহঙ্কাৰ কৰে যে আমি দেউতা বুলি নেমাভিতে তেওঁবিলাকৰ খনে খঙে মূবও উঠে। আমি চাই ঝোখেই তেওঁবিলাকৰ ভিতৰৰ অনেকে আগৰ বুপা ৰুকাৰ ৰ সলাই কোনো ৰৱা, কোনো হাজৰিকা, কোনো শইকীয়া, কোনো ভূঞা আৰু কোনো না ইত্যাদি পুৰণি কলীয়া খিতাপ লবলৈ ধৰিলে। তেখেতসকলৰ জগত নী বিষয়-গলা মিলাৰ বাৰে তেখেতসকলে পেনেবিলাক। খিতাপ ও কাত জামাৰ হানি মাই কি নিজৰ চিনপি মছি আমাক যে নাও নাইকীয়াৰ মৰ সৰু মানুহৰ ৰৰ বুলিহে ত যে আমি শান্তি