এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
বাহী। (২১ ন, ম সংখ। আবাহ, ঘুৰাই ৰহিল মুখ; যেনে সম-ভালোচকে কৰি সমালোচনা ওলোটাই স্বাৰ্থ ৰাখিলে; অথবা, কৰি থৰণ কৰিলে শুধ পু। সিমতে, হে সভাসলো। ভগীয়া এই অখুগতে ৰি শুধৰণী ভুল মকাতিষ, ও কালে পুনু। আজান কি বিপদভ বুলি মূৰাই !ৈ-বন্ধু দেখি সন্তুষণ মনে বাওঁতে পিছায় পদ; কৰি মিই আলাপন অলিভিবে মন, কিন্তু হাত বাঢ়ি যায় পিছ পিনে; আগত অগ্ৰগামী মন, পিছৰ পদৰ পেণ; হায়! ককটি ঘিতে পিছুৱায় সম্মুখি সংৰ! ঐক্যান এ নেত্ৰ প; গৃহকলৰ সুত্ৰপাত। এছা! বা বিষাদ কৰি যেনে ধংশ সমূলি মাল; অথবা বিমতে অসমীয়া জাতি গৃহবিবদাত সোশ্ম সা; সিমতে বিনষ্ট অঙ্গ প্ৰতঙ্গা মোৰ হৰৰ লক্ষণ হল : নিয়ৰ নিৰ্দৰ মূৰ! আওখালি খালি অমলি লাগিল তেকতথাপি মেপালে। মন ভোৰ; যেনে সী সেৰি বাগিচাৰী স্বামী কায়মনে একোতে পায় মন! কি কাৰণে বিশ্বাস বিখ্যাত কৰিলি মুৰাই হেৰ মুযুলেছে? —ৰ, বুজিছে বুলিশে,
