পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৭৮৪

বাঁহী। । ২য় বহু ম সংখ্যা। শুনি শঙ্কৰদেৱে সন্তোষ পাইন। বাঘ এক পাত্ৰে মাতি নিল। বুলি ৰামৰম গৰু নিমোক। যামোদৰ গুৰক পৰ ৰাকো। ৰামৰম গুৰু শি হৰি শিৰত। কৰাইশ পুৰু হৰি চৰণত। উপদেশ কথা যত শব্দৰে শহিলা। এহিমতে গামোলৰ আনন্দ হিলা।"--ৰামৰ বি পৰৰ বৈষ্ণৱ সিটো ভি কামোদৰ। উস মহত সিটো শিষ্য শ্ৰেষ্ঠত। পৰৰ হাত ও পূৰ্বত আছিল। পৰ পৰে এন কৰি জীবিকা কৰিব। শঙ্কৰ তাক লাপি সাগৰ কৰিল। শাক পঢ়ায় তা পূজাভাগ দিল। পাটাইমীত সত্ৰ সতা কৰিলন্ত। আচা পাতি। মোৰ শৈলপ্ত পৰ বোল না বিপ্ৰ মোদৰ। শৰণ কৰাহ বিএ কৰ্মী নিৰৰ।” সাৰ্বভৌম ভট্টাচাৰ্য। এই দুজন লেখকৰ ভিতৰত ৰাষা বি ৰাচৰণ ঠাকুৰৰ অলপ পৰৰী আৰু সাৰ্বভৌম শঙ্কৰৰ সমসাময়িক বুলি অনা যায়। সাৰ্বভৌম খে দেবী লালক আছিল। শৰে সৈতে খুব বাগ কৰি শত পৰান্ত হৈ তেওঁ পুনৰ শান্ত পঢ়িবলৈ ৰাণসীলৈ খায়। ভাত খেও নানা শাস্ত্ৰ পঢ়ি নিৰ মত ভুল, শ শিকাছে ও, ইয়াকে এলি গেল ইলটি ছিল। সকল লেখকে যে অত কথা লিখিনি এনে সুষান হয়, বৰং এইটো হনুমান হয় যে শূল কাৰক এখো নই ব্ৰাহ্মণ মোক এপে ওপৰলৈ তুলিবলৈ য ৰাৰ মাৰেই যাৰ যাৰা শিক কল লিখিবলৈ যা হৈছিল। লিলি কেনেকৈ হয়ে নিজৰ ৰংৰ গৰ্য্যা যেখুৱালৈ পুৰ্বপু সুৰপৰা আদিতে অহা বুলি প্ৰমাণ কৰিবলৈ ভৰ কৰে,