পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৭০৭

মহাগ, ১৮৩৩।} সম্পাদকৰ চব। অসমীয়াভাষনে দেখি সন জুৰোৱা? অথবা, খণ্ড-ৰু খৰি হাৰ গনে পশি জাতিৰ ল কৰি ফলন; “হায় যে যেমতি' মন্ত মাত বলে বেশি কললি বনে পলি কল কৰে খোল। অথবা যেমতি” অশনি নিৰ্বোৰে সুৰৰাজ প্ৰহাৰি জীমূতবৃন্দ, কিশ্ব হিমাৰি তু শৃঙ্গ খণ্ড খণ্ড কৰে। অথবা বিধি ৰৰুে উত্তাল তমালা অভ্ৰংলিহকায়, প্ৰলয় গৰ্জনে কালি সংগ্ৰামে। বিশ্ব আওযৰশেৰে গৰি আনিনি মুত্যু, কাটি ডিঙি মৃত্যু! চুপ! চুপ! মনে মিজা,সত বিকট সগোৰ। খোৰ লো! হায় শিৰি উঠিছে কলেৱৰ! নহলে কোনে নো সহে হিংসৰ হিংসা! ফোনে খায় বিদ্ৰুপ যান? কোণে সহে দৌ দুষ্ট। দীৰ বিষৰ দল। এয়ৰ প্ৰত্যাখান? আশৰ মৈৰাণ? অবোৰ যোগ্যতা ওখামি। ফোনে সহে নাৰ বৰণী, বিভৰি থকাশ, অগিৰিমাত লা সৰু হাতে। আমি চিখি ত্যাদি বিষয় ও কাপুক; নোৱাৰে। এৰিব সেইদেখি, সাস! সেই দেখি মূৰলে সিপিবি, পেট শচাৰ খেলে। দুনিলে মেদেখিলে নাই ঠো। ডাইশগয়ে পি পেষ্ট, যে মান গিৰি ব্ৰহ্মপুত্ৰ শানে। -চুপ। কোল আলো-