পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৬৮৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

বছান্থ, ১৮৩। আসাম। এৰদেৱ বৃন্দাবনৰপৰ মধুৰলৈ আৰু মধুৰৰপৰা ৰাৰামসী, এয়, সী- কুণ্ড, বৰাহকুও খলিলৈ 'গে উৰ-বাহিনী গঙ্গা পৰিত কৰি ৰকালৈ গৈছিল; ঘৰকাৰপৰা যোখ্যালৈ যায় যখ্যাৰপৰা একে বলাল পাঞ্জ গৈ। শঙ্কৰদেৱ বুশাষন বাকেঁকোই সামত লেতেৰু পুখুৰী ৰণিৰৰ বক্ত মাধৱদেৱৰ নিম হৈছে। তাৰপৰা দেৱ এৰিকালৈ গৈছি। ‘ম মেৰি ৰমৰহি শা" এই গীতটি শখেৰ বদৰিশ্ৰমতে কচলা কৰে। এইদৰে শঙ্কৰৰে না। তীৰ্থভ্ৰমণ কৰি ৰাৰ যাৰ মূৰত নিৰ অলিপুখুৰীলৈ উভতি আহে। ইমান ৰছৰৰ মুৰন্ত শঙ্কৰদেৱক পাই জ্ঞাতি কুটুম্ব সকলোৱে ৰাতি হৈ তেওঁৰু তেওঁৰ আগৰ আপোন ফাৰ্য ভূখৰ বিষয় গ্ৰহণ কৰিব ৈকলত তেওঁ উত্তৰ দিলে “মোক বিষয় নালাগে; বহু কষ্ট কৰি শান্ত পঢ়ি সাৰ পাইছো; ঈশ্বৰৰ নাম লৈ বহি থাকিবৰ হে মোৰ ইচ্ছা।" ইয়াৰ পিছত পিতৃদেৱ কুসুমবৰৰ সৰিয়হ-তুলিত শঙ্কৰদেৱে নাৰ মণিকুট সজাই তিনি প্ৰসঙ্গ কৰি হৰিনাম শ্ৰৱণ কীৰ কৰি সুখে কাল কটাবলৈ ধৰিলে। তীৰ্থৰপৰ। উভতি অহাৰ পিছত কাঙি কুটুসকলৰ অনুৰোধত ৰেণেৰে পুনৰ বিবাহ কৰে। ব্ৰিহত জগদীশ মিশ্ৰ নামে এন ব্ৰাহ্মণে অগন্নাথৰ অগিত মাগত শাৰ পঢ়ি শুনাৰ মনেৰে পূৰীলৈ গৈছিল। ব্ৰাহ্মণে ওতে জগন্নাথৰ পৰা স্বপ্না- দেশ পালে যে তেওঁ কামৰূপলৈ গৈ ঐশঙ্কৰদেৱক পৰত না। এই আদেশ মতে ব্ৰাহ্মণ মাহে আহি টেসুমি বৰদোৱা পালেহি। শঙ্কৰদেৱ সেই সময়ত তেওঁৰ পেহা ফেজাই খাক চাৰলৈ কেইখাৰ লগৰ মোলৈ গৈ তাতে তিল জিম আছি। ব্ৰাহ্মণে শঙ্কৰ বিচাৰি ফুৰি সুধি গাংন পাই তাতে শৰৰে সৈতে হো কৰি গুৱত শাস্ত্ৰ পাঠ কৰি ৱে শুনাবলৈ ধৰিলে। যি পিনাই ভাগৱত পোৰ। সে হল সেই চিনাই ব্ৰাশ