পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৬৮৩

হাগ, ১৯৬৩।] গলাম। সূৰ্যৰ খঙত মদ না দেয়ৰ এৰু কথা হয়। সেই কল্যাক হৰি নামৰ এগৰ কাৰে সৈতে শঙ্কৰণেৰে যি দিয়ে। ইয়াৰ পিছত তেওঁৰ গী সূৰ্যাৰতীৰ মৃত্যু হয়। পত্নীৰ মৃত্যুৰ পিছত শঙ্কৰদেৱেৰামৰম গুৰু, মনে কলি আৰু সৰ দি ১৭ জন ৰে সৈতে তীৰ্থ কৰিবলৈ যায়। লোৱাৰ চৰিত্ৰ পুথিত আছে যে এই গময়ত ৰসেৱৰ বয়স ২৩ বাৰ মাথোন আছিল। তেওঁ লগৰীয়া ধাত্ৰীসকলৰ সৈতে থোকঢ়ি প্ৰথম গান কৰি তাত পিতা মাতা আৰু পীৰ এৰি লগাই তাৰ পিছত গলৈ গৈ এত পিও দিলে। গঙ্গাত ৯গিন, গত ৩ ৰাতি, তাৰ পি ১০ দিনে মাকে গঙ্গালৈ আহি ২১ দিনে জগন্নাথ কে পালেগৈ। পুৰী ৰদেৱে ও পুৰাৰ আখৰ মতে কে খামৰ শাহায্য ব্যাখ্যা কত পাগলে কনি অতিশয় জ্বালাকিত হৈ তেওঁৰ সঙ্গ নেৰাত পৰিছিল। কেত দিন থাকি তৰপৰা তেও ক্ষাৰলৈ পল। বাৰমত অনেক পণ্ডিত ব্ৰাহ্মণেৰে সৈতে তেওৰ ৰাগতৰ্ক) হৈছিল। ৰাজত ব্ৰাশগল পৰা হৈ শঙ্কৰদেৱৰ অনুৰাগী হৈছিল। বৃন্দাবনলৈ যাওতে শৰলেৰে ১৭মন সীৰ ভিতৰৰ দুজন মাখো লৈ গৈছিল। বৃন্দাবনত ৰূপ আৰু সনাতদৰে গৈতে তেওঁৰ দেখা হৈছিল বুলি বৰদোৱাৰ চৰিত্ৰ পুথিত আছে-ৰূপ সালে হৰিৰাসৰ ওচৰ ৰ নাত কৰিছিল। ৰূল সনাস পূৰ্বে বিৱা ব্ৰাহ্মণী। পুত্ৰ ছিল; বন ৰাৰ পুত্ৰ নোহোৱা গতিকে এওঁলোক দুইজন নি ৰূপা পাতে। ৰূপে কিছুদিন ৰাজকাৰ্য কৰি যিৰ হোৱাত দুখভোগ পৰিত্যাগ কৰি পৰ্বতৰ গত সোমাই থাকি ঈশ্বৰ চিন্তা কৰি জ্ঞান শক্ত কৰে। বাস যোৱা যাত্ৰী আগত ৰূপে সনাতনলৈ ৰাৰি কৈ পঠিয়ালে যে আৰু ৰাজোগ কৰাৰ আৱশ্যক নকৰে; সোনকালে বিষযি পৰিত্যাগ কৰি নাম ৰুটি পাই। সনাতনে খবৰ পোৱা যাত্ৰকে দুটোপোলা সোণ ৰূপ লৈ ৰূপক বিচাৰি পালেঙ্গি। আনি দিন খোৱা শখ মিলে, সেই দিন। একো বস্তু মোগোৰাত ৰূপে শৰাজনক সুধিলে, কি মায়া বগ পৰা হৈছে নে কি? সনাতনে কলে গা হৈছে। কপে কলে পৰিাগ কৰ। ৰূপৰ কথা শুনি সমান এটাইবোৰ সোশপ পেলাইছি।” চৈ চৰিতামৃত এত আছে যে চেতই হে ৰূপ সনাতন ছিল। -