পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৬১৫

ফাগুন, ১৮২i] চিনি। পেৰু ৰলে; যদি বিৱসাগৰত সংখক কাৰণ দোলে, তেন্তে যাত 'ফি' শব্দ ‘ষোমে বোলে; যদি গোলাঘাটত গল সানি লিঙি নোলে, সেই নলবাৰীত হালোৱা এৰি ৰা আৰিৰ সলনি লক হে ষোলে। মধ্য আসতে এই দৰে অলপ কৰাঝাৰ পাৰ্থক্য আছে। গ গুৰ মানুহে আৰ। খৰক আৰ' ৰোলা আমি বৰ গুৰিছে। ভাল আৰু বাৰু এই দুই শফৰ বিষয়ে হেমতো চলে আধিত হয়। ভাল কিশ্যে ও চিৰিশেখ দুইৰকৰ হয়, কাৰ কেৱল ফিষিশেষ ৫। অংশ এফবিলাকৰ (কায়েই প্ৰায়বিলাক গংতমূলক বিষয়ে হেমচত্ৰ ৱাই কৈছে-“ৰিকাৰ অপশ সংস্কৃত শব্দ বহাল ৰাৰ ভাৰাত চলি থাকি তাৰ মল হৈছে। এতিয়া সিহঁতক ও বুলি এৰিৰ সোৱাৰি এৰিলে অসমীয়া ভাষাৰ গৈ কাটো এখোন থাকি"। সম্পাদক ডাঙৰীয়া আপনি উলীমা নহৈ নমনীয়া হোৱা হলে বোধ কৰে। ভাৰীয়াই সম্পাদকীয় স উতে শীঘ্ৰে আয়ত্ত কৰিলেহেঁতেন। কিন্তু সেৰে নহল, আমাৰ দুৰ্ভাগ্য। এতিয়া গৃহ-কলৰ সময় হয়। দেখিছে নহয়, “মাধৱদেৱ কৰিপুৰীয়া অসমীয়া ৰামায়ণ মহাভাৰত ফিগটৰ মানুহে অসমৰ ৰাজ সভালৈ আহোতে শিখি শিল” এনেকুৱা কথা প্ৰমাণ কৰি বলৈ অসমীয়াৰ ভাঙচঙ্গে বিযেমিকাল লাগিল। হায়। সমীয়া তুমি এতিয়াও অজ্ঞান এস, এনেকুৱা সাজিয়ে তুমি মনে উপস্থিত হৈ কথা গধূৰ কৰি ফিন্য? চ অসমীয়া জামা উন্নতি সাধিনী সভালৈ সাদিনৰ আগৰপৰা কাৰেী কৰিলেও কাকো পাৰলৈ না!! | সৰু ডাঙৰী, শুনি ৰং পালনে পুনি- গুল চাষ অৰ্থে নিজৰ সত্ৰ উদ্দেলৈয়ো পিঠ দিবলৈছি কৰিছে। কিমান আছে এই সদাই সন্দেহ কৰিবলৈ সাজু আছে তেওঁবিলাকক ধুলেও মুজিলৈ হে হেনো একাই কম। আমেকে নেখও ভাত খুলি, নোখোলাবাসি, লিগিলে কি কৰ' বুলি পাতি বহিলে মোৰ আৰ্তি ভাত ৰাৰ বাহিৰে চেনেহী বাৰে উপায় কি , সে অব মানি মা কৰ চৰিাৰু পুথিৰ আকাৰে এ ফলে যে মাহি সক তাৰ কোনো না। কি এ মনিলা (সাধু আছে)