পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৬০৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

বহী। [২য় , ৪ৰ্থ সংখ। অসমীয়া গৰাৰ উলি-আসাৰাৰ মা- বুলি হে ওলাইছে। কিন্তু ই নিশ্চয় যে তেখেতে সি বি বি এসৰি এনে গোলমাল ইজ কৰি কৰিছে। আমি পানিতে ও নে নি থেকে তাবীয়াৰ দৰে আমি আসাৰ কোনো এক খণ্ডৰ মাততকৈ অইল কোনো মাত, কথা ভাল যা যেয়া এনে প্ৰমাণ কৰিবলৈ ফল, মৰা নাই। আমাৰ আসামৰ সকলো ঠাইতে খা যায় নাইকিয়া নয়। কাৰে মনত বোৰ বিয়া এই ক্ষুদ্ৰ অব দ্য নয়। আৰু আশা ৰে। ইয়াৰ বন্ধুসকলে তেওঁলোকৰ কথা বেয়া ৰা অসমীয়া নয় এনে কেনো কাৰ সমৰ্থক বুলি এই একমি লৰিৰ আৰু তেৰে ভাৱে আমাৰ মনত অলপো ঠাই পাইছে বুলি সন্দেহ নকৰিৰ। কৰবাত যদি কোনো কথা কাৰৰ বিৰূদ্ধে যোৱা কেন দেখে, আনিৰ সি আষাৰ আৱৰ গোৰ নহয়, ভাষাৰ হে দোষ। উক্ত চিঠি চা কথা প্ৰকাশ হোৱা হলে এখাৰ বলগীয়া একোৱেই নাথাকিল, হেভেন, বৰ শিখৰু শলাগৰ হে লা ইলহেতেন। বাঁহীৰ ১ম বছৰৰ ১ম (জ) সংখ্যা ওলোৱা ‘বাহীৰ সাহিত্য সম্বন্ধীয় জৰিয়-অবি' নামক বিজ্ঞাপনখনি যে যিথেষমূলক বা উপহাসসূচক নহয় এই বিষঞ্জে খবৰ কাগজ- দিতে (যথা, টাইম, অব, আসাম) সম্পাদক আৰু সম্পাদক সজ উদ্দেশ্য বু মণি-সামৰ এজন শিক্ষিত ডেকাই অসমীয়া সমাজৰ সৰল মনেৰে অমাইহিল। তথাপি যদি ডাঙৰীয়াৰ সন্দেহ দূচিল, এনে ভ্ৰমাত্মক এ লিখাৰ আগয়ে বাহী সম্পাদক কুকুৰা কাটি শপত খাবলৈ কোৱা হলে ৰোৰ কৰে। পুৰি তেখেতৰ ওচৰত কৃতজ্ঞ হে হলহেতেন। আমাৰ বোধৰে এই জালনীখনি দূষণী সম্পাদকে মহা উদেশ্যেৰে হে দিছে (অসমীয়া এক এক)। সম্পাদক ডাঙৰীয়া, চা কথা বলে বেয়া নেপাৰ যে এত গোৰালৰ মোৰ আপোনাৰ গাতে লপ পৰে। আৰু আপোনাৰ স্বাভাবিক উদাৰতাৰ পৰিচয় দি আপনি নিজেও স্বীকাৰ কৰিছে যে পূমি আলী এবামৰূপী ভাষাৰ পৰিবৰ্তে ‘ানি আসা মাকৰ হাৰ কৰিৰ লগিল ( সংখ্যা। কিন্তু, এই দোৰ আপোনাৰ ল গুদে বুলা কাগজে শত লিখা এবিলাকে কোিই তালে। আৰ আমি মাকে কামৰূপীয়া ৰা বুলিলে সমীয়া ভাষাৰ (ৰ