পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৫৯৯

কৃপাবৰ বৰাৰ সামৰণি। ১৭ তেওঁলোকৰ হেচা মাতেৰে লা কিতাপ ৰচনা কৰি লিখা আৰু নবদ্বীপীয়া “টেণ্ডাঙ লিটৰেৰি” বলা ৰে, সেই কালত সেই সেই দেশী লেখকসকলেও তেওঁলোকৰ বিষৰ বিকৃত মাতেৰে এটা নকৰি " লিটৰেৰি আগমীয়াত কৰিছিল। অৰ্থাৎ ফৰিংপুৰ আৰু মিঠ তেতিয়া আসাম অঙ্গ প্ৰত্যঙ্গ আছিল, কিন্তু এতিয়া মিয়ৰ অসমীয়া মাৰা দুখীয়া লা প সুখীয়া বালী মাকক আপোনালোকে আই বুলি মা আমাকে একলা। কাপল দাও' বুলি লেনিয়াই ৰঙা কাপোৰ খুজিছে।” যাই , তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ এই “পুত্তগিৰী হিঁটো হোজা সমীয়াৰ আগত নধৰিলে অসমীয়া পৰৰ আপ্যায়িত হব। কৰিপুৰীয়া কালী ৰাধৱদেৱৰ মালেক গোবিন্দ বা বৰকলাখিৰিত কিন্তু বৰদোৱাৰ টেনিলৈ আহি অসমীয়া বৰকাৰ ৰঙ বিয়া ৰাৰ কৰাই সমাজভুক্ত হৈ অসমীয়া ৰীতি-নীতি নিয়মমতে পালি চলিলি, অথচ তেওঁক ফালী বুলি কোনো অসমীয়াই ৰাছিছিল। বৰবৰাই কিন্তু আৱক হলে প্ৰমাণ কৰিবলৈ সাজু আছে যে সেই কালও বালীৰে সৈতে অপৰীয়াৰ বিয়া-বাৰু জাদি প্ৰচলিত নাছিল। ফৰিপূৰত যা নামৰ ঠাই থাকিব পাৰে। গোলাকাট, নগাওঁ নামৰ ঠাই ভাৰতৰত অনেক ত আছে। বৰবৰুৱাই কিন্তু ফৰিংপুৰীয়া আৰু দিঠীয়। বন্ধুসকলৰ কল্প,— হে আৰ কেশ? ফিৰে এসো। গণমেন্ট বিগ ফোনে ভালই কৰেছেন; যেখানকাৰ ধূটি সেইখানেই চালিয়ে গিয়েছে। পৰৰ আঁচল এৰি দিয়া মোৰ কুটু। নিৰ মাতৃ ৰয়া তোমালোকে চৰ্চা কৰক! সৰহ লালা, মাধৱদেৱৰ নিচিনা অসমীয়া লেখিৰ পৰা হলেই আমি তোমালোকক জাঙ তুলি সমক ৰাহীতে লগোৱা তৃতীয়টা অশ। আকোৱালে নোপো। বাহী “শী৷ ” সি সাধু-ফণা লাগে বুলি আলী এখন পালে। আলী মালি-মানৰ এইহীত এপিবলৈ দিছিল। সেই আলীমৰ ৰা ৰঙ নেকৈ পাইনি তো জৰু পা ৰিলি; কাৰ লণীৰ ভাষা ৰাই দিবলৈ পলাই দিবলৈ কৰুত সম্পাদন যাশৰ ৰিকাৰ নাই বুলি ৰাহীৰ অলে। আমি মালনী মানে গলকৈ বুজিশি; আৰু বুলিছিল। যে কাশী দিনাই পীৰ